بررسی و تحلیل نشانه شناسی داستان اپیزودیک رستم و گردآفرید بر اساس نظریه گریماس

روایت شناسی یانشانه شناسی شیوه ای نوین برای تحلیل متن است. تحلیل نشانه شناختی آثار منظوم و منثور می تواند بستری نو برای خوانش آثار ادبی فراهم کند و موجب فهم بهتر این متون گردد. روایت سهراب وگردآفرید را بر پایهء نشانه شناسی می توان از نو خواند و روایت کرد. و با توجه به مباحث نشانه شناسی در مورد آن بارها به اظهار نظر پرداخت. شاهنامه حکیم بزرگ توس سرشار از نشانه هاست و با توجه ویژه به این نشانه ها، می توان از آغازین بیت داستان انتها و سرانجام داستان را پیش از روایت حکیم توسی دانست. مباحث روایت شناسی الگوی گریماس با جهان شمولیت خاص خود مهارت فردوسی در داستان سرایی را به نمایش می گذارد. این مقاله با روشی تحلیلی توصیفی توانسته به این نتیجه دست پیدا کند که اپیزود سهراب و گردآفرید قابلیت انطباق با محورهای الگوی کنشی گریماس را داراست. دراین داستان محورهای کنشگر، عامل یاری دهنده و عامل باردارنده به خوبی قابل بررسی هستند؛ در خلال داستان می توان هر کدام از شخصیت ها را بر سه محور یاد شده در نظریه گریماس منطبق کرد.ه محور مهمی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، شاهنامه ، فردوسی ، گریماس ، سهراب و گردآفرید