هنایش (نقش) دیو در شاهنامه

واژه ی دیو از گذشته تا کنون فراز و فرود های فراوانی را سپری کرده است؛ دیو در زمان پیش از زرتشت هنگامی که که ایرانیان بر آیین میتراییسم یا دیو یسنا بوده اند دارای جایگاه والا و ارزشمندی بوده است ؛ به گویشی دیگر ؛ دیوان نه تنها پدیدگان شگفت انگیز نبوده اند؛ بلکه مردمانی بوده اند که با گذراندن آزمون های سخت به جایگاه (پایگاه) والایی دست پیدا می کرده اند.اما پس از پیدایش زرتشت و ناهماهنگی میان دو آئین مزدیسنا و دیو یسنا، دگرگونی هایی روی داد که از آن دست به کمرنگ شدن نقشِ راستین دیوان و تغییر معنایی واژه ی به معنی پلیدی، بدی و زشت مَنِشی در آیین زرتشت می توان اشاره کرد. اما شاهنامه نقش دیوانی همچون دیو سپید ،پولاد غندی و...را جدای از آنچه در آیین زرتشت شکل گرفت، بازگو نموده است و تاثیر آنان در پشت سر گذاشتن کلاس های پهلوانی توسط رستم، اسفندیار و بسیاری از کسیت های شاهنامه را ذکر کرده است.

کلیدواژه ها:

دیو ، دیویسنا ، شاهنامه ، میت ، پهلوانی