بررسی وضعیت پراکنش همتاف گونه ی مار قیطانی Platyceps rhodorachis (JAN. 1863) با روش حداکثر آنتروپی MAXENT در ایران

مار قیطانی ،Platyceps rhodorachis (JAN,1863) ، به عنوان یکی از مارهای کلوبریدی غیر رسمی در ایران پراکنش گسترده ای دارد و جمعیت های موضعی فراوانی را در کشور شامل می شود. در این پژوهش به منظور آشکارسازی مناسب ترین زیستگاه ها و تعیین موثرترین عوامل محیطی در توزیع همتاف گونه P.rhodorachis از طریق رویکرد حداکثر آنتروپی MaxEnt تعداد 126 نقطه از محل های گزارش شده و جمع آوری شده نمونه توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه امام حسین (ع) و دانشگاه حکیم سبزواری در نظر گرفته شد. مکان های ثبت شده اب متغیرهای زیست اقلیمی و شیب زمین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان بارش در گرم ترین فصل سال در گونه های P.rhodorachis و P.karelini به ترتیب با سهم 66.4 و 69.1 درصد بیشترین تأثیر را در توزیع این دو گونه دارد، در گونه P.ventromaculatus میانگین دمای سردترین فصل سال با سهم 96.9 درصد بیشترین تأثیر را در پراکنش به خود اختصاص داده است. نتایج حاصل از مدلسازی حاکی ازآن است که استان خوزستان ونوار ساحلی جنوبایران و دامنه شمالی رشته کوه البرز بهترین زیستگاه برای پراکنش احتمالی این همتاف گونه است.

کلیدواژه ها:

مارقیطانی ، مدل سازی پراکنش ، حداکثر آنتروپی ، مدلسازی زیستگاه ، ایران