مقایسه اثر زیست چسب ترمیم کننده زخم (آموینا)و کرم فنی توئین 1% بر ترمیم زخم پوستی در مدل خرگوش سفید نیوزیلندی
محل انتشار: سومین همایش بین المللی زیست شناسی و علوم زمین
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 566
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOLOGY03_006
تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400
چکیده مقاله:
زیست چسب ترمیم کنننده زخم (آمونیا)، پودر جامد سفید تا شیری رنگی شامل پروتئین، کلسیم، عناصر کمیاب است. در شهرستان اصفهان به عنوان ترمیم کننده زخم های جلدی در دام های استفاده می شود. این ماده، بنا بر ادعای شرکت سازنده کاملا زیستی بوده، هم نقش چسبندگی و هم نقش ترمیم کنندگی دارد. این مطالعه صرفا نقش ترمیمی آن در خرگوش و مقایسه آن با فنی توئین 1% ارزیابی می کند. این مطالعه تجربی روی 30 عدد زخم در ده قطعه خرگوش سفید ماده انجام گرفت. پس از بیهوشی خرگوش ها، زخم های پوستی به مساحت حدود 10 میلیمتر در پشت آنها ایجاد گردید. زخم ها به سه گروه کنترل منفی (بدون درمان)، کنترل مثبت (فنی توئین 1%) و آموینا تقسیم بندی شدند. سطح ودرصد بهبودی زخم طی 22 روز اندازه گیری شد و زمان لازم برای بهبود کامل زخم تعیین گردید. ضمنا اثر غلظطت های مختلف امونیا بر روی رشد باکتری های موضع زخم بررسی گردید. در روز دوم سطح زخم در گروه آمونیا با گروه های کنترل اختلاف معنی دار نشان داد و درصد بهبودی زخم حدود 15 درصد ودر روز چهارم حدود 77 درصد بیشتر از دو گروه دیگر بود. در حالی که گروه فنی توئین با گروه و کنترل منفی اختلاف معنی دار نداشت. سطح زخم در روز هشتم زخم در تعدادی از خروگوش هایی که تحت درمان با آمونیا قرار گرفته بودند ترمیم یافت و زخم همه خرگوش ها در روز دهم ترمیم شد. در گروه های کنترل تا روز 22 ترمیم کامل در هیچ موردی یافت نشد. هرچند که در گروه فنی توئین ترمیم نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنی داری P<0.05 بیشتر بود. در ضمن این ماده اثر مهاری با باکتری های شایع محل زخم دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی محمدی
دکترای ژنتیک مولکولی.عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان گروه ژنتیک ، اصفهان ، ایران
رضا سلطان حسینی
دکترای دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، دامپزشک فارم یزدانی، اصفهان ایران
الناز قدیری
فوق لیسانس میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان اصفهان ایران
شایان محمدی
لیسانس صنایع، دانشگاه صنعتی اصفهان ایران