بررسی تاثیر روش های شالیکاری، عوامل دموگرافیکی، سبک زندگی و استئوآرتریت بر اختلالات اسکلتی – عضلانی و کیفیت زندگی شالیکاران گیلانی

زمینه و هدف: کشاورزی یکی از بخش های مهم اقتصادی است که توليدات و سلامت نيروی انسانی آن برای همه کشورهایجهان اهميت دارد. از این رو، پژوهشی با هدف تعيين تاثير روش های شاليکاری (سنتی و نيمه مدرن)، عوامل دموگرافيکی،سبك زندگی و استئوآرتریت بر اختلالات اسکلتی – عضلانی و کيفيت زندگی شاليکاران گيلانی انجام شد.مواد و روش ها: تحقيق از نوع توصيفی- تحليلی بود و از جامعه 150 نفری شاليکاران منطقه گيلان، 100 نفر از شاليکارانسنتی (آزمایش) و بطور تقریبی 50 نفر از شاليکاران نيمه مدرن (کنترل)، جمعا 150 نفر گروه نمونه (به روش تك شماری) راتشکيل دادند. داده ها به وسيله ی پرسشنامه های دموگرافيك، نوردیك، کيفيت زندگی لانکشایر جمع آوری گردید. از روش هایآماری t مستقل، رگرسيون لجستيك و چندگانه خطی استفاده شد. یافته ها : بيشترین شيوع اختلالات در نواحی شانه و گردن (44/7%) و تحتانی کمر (43/3%) شاليکاران؛ تاثير عامل سن بر شانه و گردن (p≤0.001) از روش شاليکاری بر گردن (p≤0.001) تأئید می شود. با استفاده از روش شاليکاری نیمه مدرن 50% ازاختلالات گردن کاهش می یابد؛ با افزایش سن ميزان اختلالات ناحيه تحتانی پشت بيشتر می شود. (p≤0.001) تأثیر متغیرهاییچون روش های شاليکاری، عوامل دموگرافيکی، سبك زندگی و استئوآرتریت بر اختلالات و کيفيت زندگی تایيد می شود.نتیجه گیری : سن عامل تاثير گذار بر اختلالات در نواحی شانه، گردن و تحتانی کمر است. روش های شاليکاری، عواملدموگرافيکی، سبك زندگی، استئوآرتریت، عوامل تاثيرگذار بر اختلالات اسکلتی- عضلانی و کيفيت زندگی شاليکاران هستند.شيوع اختلالات و استئوآرتریت در شاليکاران (ارجحيت سنتی) نشان می دهد که آنها در معرض آسيب هستند و استفاده ازروش کشت سنتی به سلامت جسمانی و کيفيت زندگی شاليکاران آسيب می رساند.