مروری سیستماتیک بر مطالعات صورت گرفته در زمینه ارزیابی خطاهای انسانی در صنایع پیشرفته

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 236

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC13_219

تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: مطالعات انجام شده در زمینه حوادث صنعتي نشان مي دهد عامل انساني، اصلي ترین و مهم تریننقش را در بروز حوادث دارد. و این عامل علت اصلي بروز 70 تا 90 درصد حوادث ناشي از کار در صنایع بشمار مي رود.هر چند دستاوردهای حاصل از انقلاب صنعتي و پیشرفت های روز افزون در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات به شدتاز حضور فیزیكي نیروی انساني در محیط های کاری کاسته است ولي نقش و اهمیت عامل انساني در کنترل و هدایتسیستم های کاری افزایش یافته است. و با وجود تلاش های مداوم برای کاهش خطاهای انساني در سیستم های مختلف،اشتباهات و رفتارهای نا ایمن علت اصلي حوادث در محیط کار مي باشد. بنابراین یک مرور سیستماتیک مطالعات گذشته،بهترین راه برای شناسایي یافته های مفید مطالعات گذشته و مشخص نمودن گرایشات مطالعات آینده در زمینه خطایانساني مي باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش با هدف بررسي مطالعات صورت گرفته در زمینه خطای انساني در صنایع حساس وپیشرفته (پتروشیمي، فولاد و...) از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتي (SID ،google scholar) بدون محدودیتزمان با کلید واژه های خطای انساني، پتروشیمي و ... با روش جستجوی موضوعي بررسي شد. در مجموع 35 مقاله جمعآوری گردید که از این تعداد 28 مورد مرتبط با موضوع بود و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در مجموع خطاهای شناسایي شده پس از بررسي مقالات، خطاهای عملكردی در جایگاه اول، و سایر خطاها بهترتیب شامل خطاهای بازدید، خطاهای بازیابي، خطاهای ارتباطي و در نهایت خطاهای مربوط به انتخاب گزارش ميباشد. و همچنین پیامد اکثر حوادث در این نوع صنایع شدید و بحراني مي باشد.نتیجه گیری: با بررسي نتایج مشخص شد علت اصلي بروز حوادث در صنایع حساس و پیشرفته، اعمال نا ایمن اپراتورهامي باشد که به دلیل عدم مهارت کافي و اشتباه در تصمیم گیری و همچنین درک نادرست از شرایط رخ مي دهد. از اینرو برای کاهش نرخ بروز حوادث در صنایع، بهبود دو عامل استخدام افراد با مهارت بالا و همچنین آموزش نیروی انسانيتوصیه مي شود.

نویسندگان

فاطمه رجبی

کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران

محمدامین جعفری کاشی

کارشناسی ،دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران