عوامل موثر بر طلاق در ایران با تاکید بر متغیرهای اقتصادی

زمینه و هدف: تحولات اجتماعي دهه هاي اخير در سطح ملي و بين المللي، نهاد خانواده را با چالش هاي جديدي مواجهكرده است، به طوري كه با توجه به تغييرات ايجاد شده، اين نهاد مهم به شكلي فزايندهاي در معرض تهديد و فروپاشيقرار گرفته است. هدف از انجام اين تحقيق تعيين عوامل موثر بر طلاق در ايران با تاكيد بر متغيرهاي اقتصادي مي باشد.مواد و روش ها: پژوهش اقتصادسنجي حاضر، اسنادي و بر پايه تحليل ثانويه داده هاي سرشماري مركز آمار ايران، بانکاطلاعات سري زماني بانک مركزي جمهوري اسلامي ايران، بانک اطلاعات سريزماني مركز آمار ايران، سازمان ثبت احوالو سازمان ثبت اسناد كشور بوده كه اين داده ها به صورت سري زماني از سال 1357 تا سال 1397 وارد پژوهش شدند.متغيرهاي مستقل مطالعه شامل ضريب جيني، نرخ بيكاري، نرخ تورم، درصد توليد ناخالص داخلي، ميزان درآمد سرانه وهزينه ماهانه خانوار بوده و متغير مستقل نيز نرخ طلاق بود. تخمين مدل ها با استفاده از رهيافت اقتصادسنجي داده هايسري زماني در نرم افزار Python صورت گرفت.نتایج: بين توزيع درآمد و نرخ طلاق رابطه معناداري وجود دارد، به اين صورت كه با بدتر شدن نحوه توزيع درآمد، تعدادطلاق هاي اتفاق افتاده نيز افزايش داشته است كه اين نتيجه با معيار ضريب جيني تأييد شد، همچنين ارتباط مستقيميميان نرخ بيكاري، نرخ تورم، هزينه ماهانه خانوارهاي ايراني و نرخ طلاق وجود دارد. ارتباطي ميان ساير متغيرهاي مستقلو نرخ طلاق مشاهده نشد.نتیجه گیری: سياستگذاران كشور براي كاهش ناهنجاري هاي اجتماعي همچون طلاق، علاوه بر توجه به مسائل ومشكلات فرهنگي و اجتماعي، مي بايست نگاهي جدي به مسائل اقتصادي نيز داشته باشند و برنامه ريزي هاي لازم دراين زمينه را انجام دهند.

کلیدواژه ها:

طلاا ، اقتصاد سنجي ، عوامل اقتصادي