مقایسه توابع انتقالی در تعیین رطوبت برای تعدادی از خاک های مىطقه سیستان

با توجه به صرف وقت زیاد و هزینه بر بودن اندازه گیری مستقیم منحنی رطوبتی، استفاده از خصوصیات زودیافت خاک (شن، سیلت، رس و ...) جهت تخمین منحنی رطوبتی دارای اهمیت زیادی می باشد. هدف از این تحقیق محاسبه منحنی رطوبتی آب خاک با استفاده از پارامترهای زود یافت خاک و استفاده از مدل های توابع انتقالی است. در ا ین تحقیق سه تابع انتقالی شامل راولز، وریکن و ساکستون جهت محاسبه منحنی رطوبتی برای تعدادی از خاک های منطقه سیستان واقع در جنوب شرقی ایران مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت ارزیابی روش ها از سه شاخص آماری ریشه مربع میانگین خطاهای نرمال شده (NRMSE)، میانگین خطا (ME)، نسبت خطای متوسط هندسی (GMER) و خط یک به یک استفاده گردید. روش ساکستون با NRMSE برابر با 0/0268، ME برابر با 0/047 و 0/763GMER از عملکرد بهتری برخوردار می باشد. به طور کلی در بیشتر موارد توابع انتقالی مقدار رطوبت را کمتر از مقدار واقعی بیان می کنند.

کلیدواژه ها:

بافت خاک ، منحنی رطوبتیف توابع انتقالی