بررسی نقش سبک های دلبستگی، سبکهای عشق ورزی و ابراز گری هیجانی در کیفیت روابط زوجین در شهر تهران در سال 99

مطالعه حا ضر با هدف برر سی نقش سبکهای دلبستگی، سبکهای عشق ورزی و ابرازگری هیجانی درکیفیت روابط زوجین انجام شده ا ست. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین در شهر تهران در سال 99 هستند که 300 نفراز آنها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در مرحله بعد پرسشنامه های سبکهای دلبستگی، نگرش عشق، ابرازگری هیجانی و کیفیت روابط زوجین به عنوان ابزار پژوهش در مورد هریک از آزمودنیها اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با ا ستفاده از روشهای آمار تو صیفی و آمار ا ستنباطی ( ضریب همبستگی پیر سون) به و سیله نرم افزار spss24مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها نشان داد بین کیفیت ارتباط زوجین با خرده مقیاس های سبکهای دلبستگی، سبکهای عشق ورزی و ابرازگری هیجانی رابطه مثبت و معنادار ا ست و فقط با سبک عشق ورزی رمانتیک رابطه منفی و معنادار میبا شد. این خرده مقیاسها 16 در صد از کیفیت ارتباط زوجین را پیشبینی میکند. میتوان نتیجه گرفت متغییرهای مستقل به خوبی تغییرات وابســته را پیشبینی نموده اســت. به طورکلی با افزایش خرده مقیاس دلبســتگی ایمن و ابراز صــمیمیت، کیفیت ارتباط زوجین افزایش مییابد و با افزایش خرده مقیاس دلبستگی اجتنابی کیفیت ارتباط زوجین کاهش پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

سبکهای دلبستگی ، سبکهای عشق ورزی ، ابرازگری هیجانی ، کیفیت ارتباط زوجین