نقش غذا در بساط نسیم (نسیم شمال)

ادبیات مشروطه، دورهای است که در آن شـاعران و نویسـندگان ادبیـات را ابـزاری بـرای بیـان نظـرات سیاسـی، اجتماعی و فرهنگی خود، قرار داده و از آن در تنویر افکار عمومی دراستقرار مشروطیت و آزادی اسـتفاده مـیکردنـد؛ شعر این دوره به زبان کوچه و بازار نزدیک شد و موضوعاتی نظیر »وطن«، »آزادی« و »قانون« در آن نمـود بیشـتری یافت. سید اشرفالدین گیلانی از پیشگامان و بزرگان شعر مشروطیت اسـت کـه بـا روزنامـه طنـزش( نسـیم شـمال) میخواهد التیامی بر زخمهای رنج کشیدگان و فقرا باشد و خواب را از وزرا، وکلا، شاهان، ظالمان و اربابان بگیـرد. غـذا سهم زیادی از اشعارش را به خود اختصاص داده است و از این میـزان جـز تعـداد معـدودی،( آش، اشـکنه، کشـک و بادمجان و کوکو ) از غذاهایی میگوید (فسنجان ،مرغ بریان، جوجه، کباب، قیمه، قورمه، چلو و پلو، ماهی و ....)کـه در سفره توده ی مردم جایی ندارد. او به دنبال انتقاد از بیانصافی، گرانی، قحطی، بی عدالتی، ظلم و... اسـت.او مـیخواهـد کام مردم را با شعرش شیرین کند تا تلخی نداری را کمتر احساس کنند.و به تعبیری مردم را بـر سـر سـفره شـعرش مهمان کند.

کلیدواژه ها:

غذا ، فسنجان ، نان ، نسیم شمال.