بررسی اشعار آیینی حسین منزوی به لحاظ محتوا

پژوهش حاضر به مطالعه اشعار آیینی حسین منزوی به لحاظ محتوا می پردازد .روش پژوهش کتابخانه ای، نوع پژوهش اسنادی - توصیفی و جامعه آماری اشعار آیینی حسین منزوی بود که نمونه های از اشعار وی از جمله در ای نماز تو عاشقانه...، سیمرغ،ناخدای کشتی مولا،شب خوشه چین خلوت تو…مورد بررسی قرار گرفت.ادبیات آیینی در برانگیختن احساسات و عواطف، ناب ترین بیانات و واژه ها را بیان میدارد شعر آیینی در افزایش آگاهی مخاطب از تحولات تاریخ و رسیدن به دانش و بینش دینی اشاره دارد.جاذبه شعر آیینی، از منابع ادبی و پرمایه الهی همچون قرآن، نهج البلاغه، نهج الفصاحه و سخنان نغز اهل بیت سرچشمه می گیرد؛ شعرآئینی، بیان معرفت و بیان حقایق الهی شعرفرد مسلمان و عقیده مند به آئین مسلمانی در یک قالب خاص است. یافته های بیانگر این است که حسین منزوی از حیث عاطفه و تخیل اشعار آیینی مورد نظر منزوی را در عاشقانه هایش، شاعری عاطفی می بینیم و اما غزل ها و مثنوی های آیینی اش اعتقاد متعصبانه ای به چشم می خورد.از سطح تخیل و عاطفه بالاتر نرفته و عاطفه ای فرمایشی را به شعر خویش تحمیل کرده است در خلق تصاویر، شاعری شاخص و دارای مهارت ادبی است. اما، باز در حیطه اشعار آیینی در آفرینش و خلق تصاویر ضعف و آسیب به چشم می خورد.همچنین به هم ریخته گی، آشفته گی و پریشانی مشهود و محسوس در تصاویر شعر منزوی از آسیب های دیگر اشعار او می باشد. کثرت و تعدد تصاویر موجود در یک قطعه شعر، مانع از ارتباط مخاطب با شعر و درک فضای شعر منزوی می شود؛ ابتکار بدیع و تازه ای مشاهده نمی شود. نوعی روایتی تکراری و خطی را از حیث تصویر سازی در این گونه از آثار منزوی شاهد هستیم. از حیث فکر و اندیشه بیانگر این است اشعار آیینی منزوی، محدود به یک سری تاریخ نگاری ها و وقایع نگاری های مستند می باشد که گویی سیر تاریخی موضوعی آیینی را به نظم کشیده است. هبه نظر، منزوی تاریخ را به شکلی مستند و با ساختاری خطی و به دور از آفرینش های ناب ادبی به تصویر می کشد.شاعر به فکر و اندیشه خویش مجال و فرصت پرواز نمی دهد و فکر منزوی به اندازه ای که در اشعار عاشقانه ش سیال و مبتکر است، در اشعار آیینی ابتکار جدیدی وجود ندارد و احتیاط و تکرار جای آن را می گیرد احتیاط های مذهبی را مدنظر قرار می دهد

کلیدواژه ها:

اشعار آیینی ، هحسین منزوی ، همحتوا