بررسی اشعار آیینی سیدعلی موسوی گرمارودی به لحاظ محتوا

پژوهش حاضر به مطالعه اشعار آیینی سیدعلی موسوی گرمارودی به لحاظ محتوا می پردازد .روش پژوهش کتابخانه ای، نوع پژوهش اسنادی – توصیفی و جامعه آماری اشعار آیینی موسوی گرمارودی بود که نمونه های از اشعار وی از جمله در سایه سار نخل ولایت، شفق گلگون ،گوشواره عرش مورد بررسی قرار گرفت. ادبیات آیینی، از اعتقادات و باورهای دینی و آرمانهای مذهبی مردم است که از بطن قرآن سرچشمه گرفته و با آمیختگی به احساسات ، عواطف ، زبان و فرم خاصی از باورهای دینی شکل می گیرد. شاعر آیینی از طریق تصویرگریهای شاعرانه یک موضوع را به انحای مختلف بیان میکند. تکرار یک مفهوم با زبان هنری متفاوت ضمن خیال انگیزی بیشتر، سبب جذب مخاطب به درک موضوع و کسب التذاذ از آن میشودادبیـات آیینـی در همه میراث های ادبی جهان، به نوعی با محتوا و گزاره های دینی و باورهـای مـذهبی گره خورده در شـعر آیینـی پرداختن به بنمایه های مذهبی. دامنه باورهای مذهبی بسیار گسترده است یافته های بیانگر این است که تکثر، تنوع و تعدد تصاویر از ویژگیهای شعر گرمارودی است؛ اگرچه، این تنوع و تکثر گاه به تعالی آثار آیینی وی کمک نموده اما، در بیشتر مواقع موجب سردرگمی و پریشانی مخاطب میشود. گاه، برای یک موضوع و شخصیت واحد از تعداد بی شماری تصویرسازی و چهره پردازی بهره میگیرد که از قضا با یکدیگر تضاد و مقابله دارند و در یک جهت و مسیر متحد شکل نگرفته اندکه تلفیقی از سبک های کلاسیک ومدرن و پست مدرن استتعدّد عواطف و تنوع احساسات ذهن و روح مخاطب را آزار می دهد.گاه در بیانعواطف، تعصّبات دینی و آیینی اختیار عمل را از وی ربوده و شاهد تندروی های گاه به دور از ساحت مقدّس آیین ها در اشعار ایشان هستیم.عاطفه را نباید به مخاطب تحمیل کرد؛ بلکه باید بستر و شرایط لازم و مناسب را برای درک بیشتر مخاطب فراهم کرد موسوی گرمارودی درسیر فکری و مسیر اندیشه خویش نیز اسراف و افراط نموده و به اطاله و اطناب رسیده است. گرمارودی فکر و اندیشه مقبول نظری دارد سعی در خلق محتوا و انتقال پیام مینماید، اما در تمامی مؤلفه های آن موفق نبوده و گاه مخاطب را به کثرتی سردرگم کننده و حیرتی افزون میرساند.

کلیدواژه ها:

اشعار آیینی ، موسوی گرمارودی ، محتوا