تعامل دیوانیان و نظامیان در دوره اول خلافت فاطمیان در مصر (358-487 ق.)
محل انتشار: مجله تاریخ اسلام و ایران، دوره: 22، شماره: 15
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 227
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HII-22-15_006
تاریخ نمایه سازی: 21 اسفند 1399
چکیده مقاله:
خلافت فاطمیان(297-567 ق.) که به منزله حکومت رقیب خلافت عباسی(132-656 ق.) در شمال آفریقا برپا شد، از ویژگیهای سیاسی، اداری و نظامی ویژهای برخوردار بود.امامان دوران دعوت پنهانی اسماعیلیه با شبکه دعاه و پیروان پراکنده اما سازمانیافته، در سال 297ق.خلافت فاطمی را پایهگذاری کردند و قدرت سیاسی و نظامی را به صورت رسمی به دست آوردند.در این راستا، تحولی گسترده در مقام و موقعیت امام اسماعیلی و حلقههای پیرامون وی از شرایط غیررسمی به شرایط رسمی صورت گرفت که طی آن، سازمانیابی قدرت و بازتعریف عناصر جامعه اسماعیلی در قالب نهادهای اداری، نظامی و سیاسی مرسوم زمانه انجام شد.ساختار دیوار و نظامی تحت تأثیر آموزههای سیاسی و اجتماعی اسماعیلی و اقتضائات برپاییِ خلافت شیعی بود که بیش از دو قرن در مصر دوام نیافت.مهمترین علل آن را باید در ساختار دیوانی و نظامی آنها و چگونگی تعامل دیوانیان و نظامیان و عوامل مؤثر بر آن جستوجو کرد.در این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی، به بررسی ساختار دیوانی و نظامی و علل همگرایی و واگرایی در تعامل آنها پرداخته و به این سؤال پاسخ داده شده است که تعامل دیوانیان و نظامیان در دوره اول خلافت فاطمی چگونه و تحت تاثیر چه عواملی بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهرام یوسفی فر
دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
صادق آیینهوند
استاد دانشگاه تربیت مدرس
منصور حیدری
دانشجوی دکتری تاریخ اسلام