فناوری های بومی، نوین و دانش بنیان استحصال آب باران

آب انبارها نمونه بارز دانش بومی مردم هر منطقه بوده اند، شناخت بهتر آنها موجب شناخت بهتر اصول فناوری بومی و دستیابی به دانش پایدار استحصال آب باران در بناهای امروزی می گردد. آب انبارها آثار ارزشمندی هستند که به خوبی ابعاد فرهنگی و زیستی نیاز به آب را با ملاحظات سازه ای، اقلیمی و خلاقیت های هنری پیوند زده اند. آب انبارها دارای ابعاد فرهنگی و اجتماعی می باشند. به عنوان یک ساختار شهری که از گذشته به جا مانده اند. تجربه گران سنگی از هنر و ارزش اعتقادی مردم این منطقه است که می توان به عنوان یک سازه بومی استحصال آب باران و تلفیق آن با دانش های نوین امروزی استفاده نمود. منطقه بستک در زمینه برخورداری از سفره های زیرزمینی آب شیرین یکی از محروم ترین مناطق کشور است و مردمان پیش از این با بهره وری از استعدادهای ذاتی خود در ساخت قنات و آب انبارها، توانسته بودند مشکلات مربوط به کمبود سالانه آب را برطرف سازند، ولی با این حال مشکل همچنان باقی است. استفاده از آب انبار هم اکنون نیز امری عادی است. از مقدار آب انبارهای موجود در این منطقه میتوان دریافت که مردم این سرزمین در جدالی با دیو خشکسالی به سر می برند و آسمان این شهر بخیل تر از آن است که مردم از جهت آب آسوده خاطر باشند. استحصال آب براین اصل استوار است که آب دریافتی در مناطقی از زمین که ممکن است ربای کشت گیاهان ناکافی یا نامرغوب باشد، جمع آوری شده و به بخش های دیگر منطقه اضافه شود. در مناطقی مطرح می شود که سهم اندکی از بارندگی را دریافت می کنند و معمولا این مقدار بسیار کم بوده و پاسخگوی نیاز گیاهان برای تولید محصول نمی باشد. اجرای طرح آب باران سبب می شود تا آب مورد نیاز در دسترس قرار گیرد