ندا علیمرادی - کارشناس ارشد علوم اجتماعی، گرایش پژوهشگری، دانشگاه البرز، قزوین، ایران

انسان براساس سرشت و ماهیت وجودی خویش و همچنین وابستگی به غیر در پاسخ به نیازهای درونی و بیرونی خود؛ همواره از فردگرایی گریزان بوده است. ازدواج اصلی ترین و عالی ترین پاسخ برای مقابله با فردگرایی انسانها است که نماد و مظهری از قانون گروه گرایی او محسوب می شود. پژوهش حا ضر با هدف شنا سایی عوامل موثر بر افزایش سن ازدواج دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در سال 1398-1397 دانشگاه آزاد ا سلامی واحد علوم و تحقیقات در دانشگاه آزاد شهر ایلام انجام شده است. چارچوب نظری این کار پژوهش بهره گیری از نظریه های نوسازی و مدرنیزاسیون بوده که با استفاده از روش پیمایشی به صورت توصیفی - همبستگی انجام پذیرفته است. برای جمع آوری داده ها از تکنیک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری کل در این پژوهش 1160 نفر از دانشجویان دختر مجرد شاغل به تحصیل بوده که سن آنها بالاتر از 24 سال میباشــد. با اســتفاده از فورمول کوکران تعداد حجم نمونه 288 تعیین شــد. در این کار پژوهشــی به دلیل پراکندگی و عدم دسترسی به کلیه جامعه آماری از روش نمونه گیری طبقه بندی منتسب با حجم بهره گرفته شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات پژوهشی از تکنیکهای ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (Anova) و رگرسیون گام به گام استفاده شده است. با توجه به متغیرهای شناسایی شده، آزمون فرضیات و تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده مشــخص نمود که مولفه های ادامه تحصــیل، اشــتغال دختران، تغییر دیدگاه دختران نســبت به ازدواج، ارتقاء منزلت اجتماعی، شرایط نامناسب پسران در افزایش سن ازدواج دختران تاثیرات معناداری دارد. همچنین یافته ها نشان داد که متغیر هم خانه شدن دختران با پسران مجرد بر روی سن ازدواج تاثیرات معناداری ندارد.

افزایش سن ازدواج ، خانواده ، دانشجویان دختر ، دانشگاه آزادشهر ، ایلام .