احسان ولی زاده - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان سلماس
رضا علیزاده - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان سلماس

زبان فارسی یک زبان رسمی برای همگان است و زبان فراگیر برای همه دانش آموزان ایران از جمله عشایر است. وقتی صحبت به زبان فارسی می گوییم مشکلات و فراوانی های بسیاری برای دانش آمزان عشایر و دو زبانه به وجود می اید در واقع دانش آموزان عشایر دارای مشکلاتی برای یادگیری گویش فارسی را دارند کماکه دانش آموز عشایر زبان مادری یا به اصطلاح دو زبانه باشد این دانش اموزان در به کارگیری بسیاری از جنبه های ارتباطی در زبان فارسی به عنوان زبان دوم مشکلات کلامی رو به رو هستند دانش آموزان عشایر و معلمان دارای سختی های بسایری برای تحصیل هستند معلمان مشکلات ازجمله راه رسیدن به منطقه یا خطات حیوانی اما دانش آموزان نیز از جمله مشکلات آن ها بی انگیزگی درس خواندن ، عدم داشتن کتاب را نام برد حالا در این میان مشکلات تدریس مانند گویش زبان وجود دارد که پیشرفت چندانی برای حل مشکلات آنان نشده است که علل اصلی این عدم پیشرفت شاید بتوان به نظام آموزشی دو زبانه رایج در ایران یعنی روش موسوم به »غوطه وری با هدف همگون سازی«نسبت داد . در این مقاله سعی براین شده است تا با بررسی جامعه آماری دانش آموزان عشایر و نحوی تدریس برنامه آموزشی ،چالش های آموزش زبان فارسی در برنامه درسی تا بتوانیم که چگونه چالش های گویش زبان فارسی برای دانش آموزان عشایر را مجسم و حل کنیم.

زبان فارسی،دانش آموز عشایر،زبان مادری،گویش زبان