فریبا صالحی - دکتری سکسولوژی، مشاور و محقق، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران. دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه پیام نور، ساری، ایران.
مهدی پوراصغر - روانپزشک، دانشیار، مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشکده پرستاری مامایی نسیبه، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
باب اله بخشی پور - دکتری مشاوره خانواده، استادیار، دانشگاه پیام نور، واحدساری، مازندران،ساری، ایران.
صغری خانی - دکتری بهداشت باروری، دانشیار، مرکزتحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشکده پرستاری مامایی نسیبه، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.

زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت های چشمگیر فناوری در عصر حاضر و ورود فضای مجازی به زندگی بشر، مسیر ازدواج و انتخاب شریک زندگی تغییر کرده است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع ازدواجهای اینترنتی و مقایسه تعارضات زناشویی در این ازدواجها با ازدواجهای غیر اینترنتی بوده است. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی تحلیلی، با تعداد 806 نمونه در ساری انجام شده است. روش نمونه گیری در این مطالعه تصادفی و ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه جمعیت شناختی و تعارضات زناشویی بوده است. تعارضات زناشویی در 7 زمینه: کاهش همکاری، مشکلات جنسی، مشکلات مالی، مشکلات مربوط به فرزندان، کاهش رابطه با خانواده همسر، افزایش ارتباط با خانواده خود و کاهش ارتباط موثر، صورت گرفته است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 و آزمونهای تی، کای- اسکوئر، من- یو- ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردیده اند. یافته ها: شیوع ازدواج اینترنتی در این مطالعه 8/9٪ بود. بیشترین تعارضات در هر دو نوع ازدواج، عدم مهارتهای ارتباطی مؤثر (میانگین و انحراف معیار در ازدواجهای اینترنتی ، 18/55 ± 5/79 و در ازدواجهای غیر اینترنتی ، (18/59 ± 5,8، بوده است. بین تعارضات زناشویی و نوع ازدواج (اینترنتی و غیر اینترنتی) ارتباطی نشان داده نشده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش توصیه می شود تمهیداتی توسط سیاستگذاران انجام شود تا آموزش مهارت های ارتباطی مؤثر به عنوان مهمترین مؤلفه مشاوره قبل از ازدواج و حتی خیلی زودتر از سن ازدواج آموزش داده شود تا به رفتار تبدیل گردد.

ازدواج، ازدواج اینترنتی، ازدواج غیر اینترنتی، تعارضات زناشویی