نگاه تحلیلی اجمالی از حساسیت و اهمیت جایگاه شیر مادر در طب سنتی ایرانی و اسلامی

شیر مادر غذای بینظیر و کاملی است که در ارتقای سلامت روحی، رشد جسمی، تکامل مطلوب کودکان و افزایش روابط عاطفی در جامعه نقش ارزشمند و بی بدیلی دارد. مطالعه حاضر به روش توصیفی تحلیلی با بهره گیری از قران کریم و روایات معتبر از کتابهای تفسیری، مقالات معتبر مورداستفاده قرارگرفته است. با توجه به اینکه آیات متعددی بر تغذیه کودک از شیر مادر تأکید دارد و نیز روایات بسیاری بر ضرورت آن اشاره نموده است و از سویی طب سنتی نیز، به این امر پرداخته است در این پژوهش به بررسی تطبیقی جایگاه شیر مادر در طب سنتی و طب اسلامی میپردازیم نتایج بررسیها نشان میدهد که از منظر قران کریم و معصومین حق اولیه شیر دادن به نوزاد، از آن مادری است که کودک را به دنیا آورده است. و مادر نیز وظیفه دارد نوزاد خود را از شیر مغذی آغوز، بهره مند سازد و با توجه به نقش بیمانند شیر مادر در رشد روحی و جسمی نوزاد، قران کریم مدت زمان مطلوب شیردهی کودک شیرخوار را دو سال کامل و حداقل این زمان را 21 ماه بیان نموده است.از طرف دیگر بر اساس نظرات شیخ الرئیس ابن سینا، ازآنجاکه شیر ازآنجاکه شـیرمادر به طور طبیعی بیشترین تناسب و همخوانی را بـا نیازهـای نوزاد دارا میباشد، لذا بهترین و مناسب ترین غـذا بـرای رشـد نوزاد است.

کلیدواژه ها:

شیرمادر ، قرآن کریم ، طب اسلامی ، طب سنتی ، طب بوعلی سینا.