زهرا شعبانی - Faculty of Nuclear engineering and Physics, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
مصطفی عرفانی - Radiation Application Research School, Nuclear Science and Technology Research Institute (NSTRI), Tehran, Iran
مجتبی شمسایی ظفرقندی - Radiation Application Research School, Nuclear Science and Technology Research Institute (NSTRI), Tehran, Iran
سید پژمان شیرمردی - Radiation Application Research School, Nuclear Science and Technology Research Institute (NSTRI), Tehran, Iran

سابقه و هدف: تاکسول یک جزء شناخته شده برای پی‌گلیکوپروتئین است که مقاومت دارویی را به سلول‌های سرطانی القاء می‌کند. از این­رو نشان­دارسازی آن به­عنوان یک ابزار برای تصویربرداری فعالیت انتقال‌دهنده پی‌گلیکوپروتئین و تشخیص مقاومت دارویی اولیه مورد استفاده قرار می­گیرد. هدف از این مطالعه تهیه تاکسول نشان­دار و بررسی میزان جذب آن در تومور به­منظور ارزیابی محل تومور و میزان مقاومت تومور به دارو است. مواد و روش­ ها: تاکسول با تکنسیوم به­روش مستقیم نشان­دار گردید و سپس خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه پایداری و توزیع بیولوژیکی در موش‌های دارای تومور ملانوما بررسی شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس بیش­ از 90% است. پایداری قابل ملاحظه‌ای (64/68%) تا 48 ساعت مشاهده گردید. نتایج توزیع بیولوژیکی تجمع بالایی از کمپلکس نشان­دار (%51/4)، در تومور را نشان داد. نتیجه ­گیری: جذب بالای کمپلکس در کبد به­عنوان ارگان متابولیزه کننده و دفع کننده و تومور مربوطه دیده شد. تجمع اکنیویته در تومور نشان‌دهنده حساس ‌بودن سلول­های موجود در تومورهای ملانوما به جذب تاکسول بوده و امکان تشخیص محل­های درگیر با تومور با استفاده از این ترکیب است. به­طور کلی بر اساس یافته­ها می­توان نتیجه­گیری کرد که ترکیب دارای قدرت اتصال به تومور بوده و با وجود دفع کبدی صفراوی قابلیت استفاده به­عنوان رادیو داروی تشخیصی را دارا است.  

Taxol, Melanoma, tumor diagnosis, تاکسول, ملانوما, تشخیص تومور.