اظهارنظر کارشناسی درباره: «طرح اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (تدریس زبان های محلی و قومی در مدارس و دانشگاه های کشور)»

از ابتدای تصویب قانون اساسی، موضوع زبان های محلی و قومی همواره مورد توجه قرار گرفته است زیرا از یکسو توجه به زبان های محلی و قومی میتواند به تقویت روح اتحاد و انسجام ملی و نیز ارتقای زبان و ادبیات فارسی بینجامد و ازسوی دیگر، توجه به تنوع اقوام و فرهنگ ها می تواند عاملی در جهت ارتقای جامعه باشد. اصل پانزدهم قانون اساسی درخصوص زبان و خط رسمی جمهوری اسلامی ایران دارای چهار محور اصلی است که عبارتند از: الف) معرفی زبان و خط فارسی بهعنوان زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران، ب) لزوم نگارش اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی به زبان و خط فارسی، ج) آزادی استفاده از زبان های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی،
د) آزادی تدریس ادبیات زبان های محلی و قومی در مدارس در کنار زبان فارسی. جمعی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی بر پایه محور چهارم، طرحی را با عنوان «اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (تدریس زبان های محلی و قومی در مدارس و دانشگاه های کشور)» ارائه داده اند که در ادامه به بررسی و ارزیابی آن پرداخته می شود.