روابط ساختاری هوش معنوی با بهزیستی معنوی و بهزیستی روانشناختی: نقش میانجی گری امید

هدف پژوهش حاضر آزمون رابطه ساختاری هوش معنوی با بهزیستی روانشناختی و بهزیستی معنوی ، با مطالعه نقش میانجی گری امید در دانش آموزان بود. این پژوهش همبستگی است. پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش 111 دانش آموز شهر قم، که در سال تحصیلی 1395-96 مشغول بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه هوش معنوی کینگ 2000 ، پرسشنامه بهزیستی معنوی پولوتزین و الیسون ( 1982 )، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف 1989و پرسشنامه امید اشنایدر و همکاران 1991 بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم الگوی پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش های مدل معادلات ساختاری و بوت استرپ انجام گرفت. یافته ها نشان دادکه همبستگی و رابطه بین ابعاد هوش معنوی با امید آزمودنی ها ،به صورت مستقیم و معناداراست. بنابرین این پژوهش بینش عمیقی را در مورد رابطه بین هوش معنوی، امید، بهزیستی معنوی و روانشناختی به وجود می آورد، به این معنا که مکانیسم و نحوه تأثیرگذاری هوش معنوی بر امید دانش آموزان و اثرات غیرمستقیم آن بر بهزیستی معنوی و بهزیستی روانشناختی آنها را تفهیم می کند. با یافتن سازوکار متغیرهای هوش معنوی، بهزیستی معنوی و روانشناختی یافته های این تحقیق می تواند برای مشاوران مدارس، روانشناسان تربیتی و در بهبود وضعیت دانش آموزان کاربرد فراوانی داشته باشد

کلیدواژه ها:

بهزیستی معنوی و روانشناختی ، امید ، هوش معنوی