آرزو بداقی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، ایران.
محمد مهدی شیرزادی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، ایران.
حمزه میرزایی - دانشجوی دکتری روانشناسی کودکان استثنایی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان، ایران.
نادیا بابادی عکاشه - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر روی فاصله روانشناختی و همدلی انجام شده است. این پژوهش، از نوع پژوهش های نیمه تجربی و کاربردی است. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه منطقه خانمیرزا در استان چهارمحال و بختیاری در سال تحصیلی 1398-99 بود. از این افراد تعداد 40 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در گروه آزمایش و گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. در مرحله پیش آزمون برای هر دو گروه پرسشنامه های فاصله روانشناختی و همدلی اجرا گردید، آنگاه در یک مداخله دو ماهه به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای گروه آزمایش، بسته آموزش روان درمانگری کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی (سیفی و همکاران، 1395) دریافت کردند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه همدلی و فاصله روانشناختی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد که برنامه ی «آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی» در افزایش همدلی F(1,36)=56/86 , P=0/001 و کاهش فاصله روان شناختی Partial ŋ2=0/43 و f(1,36)=27/31,p=0/001 تأثیرگذار بوده است. لذا آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی می تواند بر بهبود همدلی و فاصله روانشناختی مؤثر باشد دریافت کردند.

آموزش کیفیت زندگی مبتنی بر آموزه های اسلامی، دانش آموزان، فاصله روانشناختی، همدلی