پریسا محمد حسینی - پژوهشگر دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل
مسعود یوسفی تذکر - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل

امروزه موضوع پایداری و توسعه پایدار در تمام جنبه های آن یعنی وجوه اجتماعی، زیست محیطی، و اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است. در این میان پایداری زیست محیطی جایگاهی مهمتر یافته است. سبب این امر نیز بحران های زیست محیطی در دنیای پس از انقلاب صنعتی است، که جهان را به سوی نابودی سوق می دهد. توجه به موضوع پایداری در رشته های معماری و شهرسازی لزوم بیشتری دارد؛ چرا که بخش اعظم مصرف انرژی در این بخش صورت می گیرد. بنابراین با رعایت اصول پایداری در ساخت و سازها می توان گام بزرگی به سمت کاهش مصرف سوخت های فسیلی و به تبع آن کاهش انتشار گازهای گلخانه ای برداشت. یکی از مصادیق قابل توجه در مصرف انرژی ساختمان های بلند است. این ساختمان ها مقدار زیادی منابع و مصالح صرف خود می کنند؛ مقدار عظیمی زباله تولید و وارد محیط می کنند و اغلب به مثابه ساختمان های غیر پایدار قلمداد می شوند. با این حال این امکان وجود دارد که با رعایت برخی اصول و ملاحظات از جمله شناخت کامل اقلیم منطقه و ظرفیت های آن، طراحی ساختار کلی براساس نگرش اقلیمی، طراحی و اجرای هماهنگ سامانه های ایستا و غیرفعال انرژی و اجزای مرتبط با آنها، و کاربرد فناوری های خلاقانه جدید، این ساختمان ها نیز در زمره بناهای دوستدار محیط زیست آورده شود. در این نوشتار چگونگی و سازوکار رعایت اصول پایداری زیست محیطی در دو نمونه موردی توضیح داده شده است؛ ساختمان کانسیل هاوس 2 در ملبورن استرالیا و برج رودخانه مروارید در گوانگجوی چین. در این بناهای مدرن در کنار کاربرد خلاقانه سامانه های ایستا، فناوری های پیشرفته برای استفاده هرچه بیشتر از منابع تجدیدپذیر انرژی و کاهش مصرف سوخت های فسیلی و ایجاد محیطی مطلوب برای کاربران، به کار گرفته شده است.

پایداری زیست محیطی، توسعه پایدار، منابع تجدیدپذیر، ساختمان بلند