تبیین استراتژی‌های اجتماعی- اقتصادی تجدیدحیات شهری در بافت‎های تاریخی (مورد مطالعه: شهر سمنان)

هسته تاریخی، بخشی از تمامیت شهر است که در روند توسعه شهرنشینی متناسب با نیازهای روز رشد نکرده و فرسوده شده‎اند. به منظور حل مشکلات ناشی از پدیده فرسودگی شهری، رهیافت‌های متعددی ارائه شده است که هیچ‌کدام به طور پایدار نتوانستند این پدیده را رفع یا کنترل کنند. در این میان رهیافت تجدید حیات شهری به عنوان راهکاری متفاوت با نگرشی همه‌جانبه و رویکردی منسجم و یکپارچه به منظور بازگرداندن روند رشد اقتصادی گذشته با در نظر گرفتن بعد پایداری، مورد توجه قرار گرفته است. از این رو هدف پژوهش حاضر، تبیین استراتژی‌های اجتماعی- اقتصادی تجدید حیات شهری در بافت‎های تاریخی شهر سمنان می‎باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد و برای جمع‎آوری داده‎ها نیز از روش کتابخانه‎ای و پیمایشی استفاده شده است. نتایج مدل SWOT نشان داد که نمره نهایی نقاط قوت و ضعف، برابر با ۸۱/۲ شده است که این مقداری بزرگ‌تر از میانگین مورد نظر (۵/۲) می‌باشد. نتیجه آنکه بافت تاریخی سمنان از نظر عوامل داخلی دارای قوت می‎باشد؛ لذا می‎توان از توان بالقوه و بالفعل موجود در راستای تعدیل نقاط تهدید و ضعف در راستای تجدید حیات استفاده کرد. همچنین نتایج نشان دادند که مجموع نمره نهایی فرصت‎ها و تهدیدها، برابر با ۹۷/۲ شده است که این میزان مانند نمره نهایی قوت‎ها و ضعف‎ها مقداری بزرگ‌تر از میانگین مورد نظر (۵/۲) است. نتیجه آنکه فرصت‌ها در بافت تاریخی، بیشتر از تهدیدات می‌باشد و بنابراین برای تجدید حیات بافت تاریخی می‌توان از فرصت‎ها یا موقعیت‎ها، بهره‎برداری و از عواملی که موجب تهدید می‎شود دوری کرد. تجزیه و تحلیل عوامل درونی و عوامل بیرونی نشان داد که راهبرد تهاجمی (حداکثر- حداکثر) به عنوان مهم‌ترین راهبرد در سیاست تجدید حیات شهری در بافت تاریخی سمنان، اتخاذ شده است.