بررسی اثرات نامتقارن رشد اقتصادی بر قیمت مسکن در ایران؛ رویکرد ARDL غیرخطی

بازار مسکن، متأثر از شرایط اقتصاد کلان است و بسته به ساختار عرضه و تقاضا در کشورهای مختلف، شرایط متفاوتی دارد. در ایران با توجه به شرایط حاکم بر اقتصاد در دهه‎های اخیر و همچنین وجود برخی از نقیصه‎ها، بازار مسکن همواره با نوسانات شدید قیمتی و به تبع آن، دوره‏های رونق و رکود شدید در سرمایه‎گذاری، همراه بوده است. در این مطالعه تلاش شده است از دیدگاهی متفاوت و با استفاده از روش خودرگرسیون با وقفه‎های توزیعی غیرخطی، به اثرات رفتار نامتقارن رشد اقتصادی و سایر شاخص‎های اقتصادی بر قیمت مسکن در ایران پرداخته شود. داده‎ها برای این مطالعه، به صورت فصلی از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۹۵ محاسبه شده‎اند. در این مطالعه با برآورد مدل‎های خطی و غیرخطی در کوتاه‎مدت و بلندمدت، تلاش شد مدل بهینه و سازگار با بازار مسکن ایران، انتخاب شود. مقایسه مدل‎های مختلف نشان داد بازار مسکن در ایران، تحت‎تأثیر مدل‎های خطی در بلندمدت و غیرخطی در کوتاه‎مدت است. نتایج برآورد این مدل نشان می‎دهد، در کوتاه‎مدت، افزایش اشتغال، باعث افزایش تقاضا برای مسکن می‌شود ولی در بلندمدت، با کاهش اشتغال، سرمایه‎گذاری‎ها به سمت بازار مسکن، سوق می‎یابند. با بهبود رشد اقتصادی در کشور نیز عملاً تمایل سرمایه‎گذاران به سمت سرمایه‎گذاری در بازارهای پرسود؛ همچون بازار سهام، جلب می‎شود؛ در حالی‎که کاهش رشد اقتصادی می‎تواند باعث سرازیر شدن نقدینگی به سمت بازار مسکن شود. با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، می‏توان استدلال کرد که بازار مسکن در ایران، به مثابه بازاری مطمئن است و سرمایه‌گذاران، برای فرار از تأثیرات مخرب رکود اقتصادی در سایر بازارها، به آن توجه دارند. 

کلیدواژه ها:

قیمت مسکن ، اثرات نامتقارن ، روش خودرگرسیون با وقفه‎های توزیعی غیرخطی ، ایران ، رشد اقتصادی