فرزانه مومنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی قاینات، قاینات، ایران
حسین صاحبدل - گروه مشاوره واحد قاینات، دانشگاه آزاد اسلامی، قاینات، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر اضطراب و افسردگی پدران دارای فرزند پسر معتاد صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پدران دارای فرزند پسر معتاد به مواد مخدر بود که در بهار 1399 به کمپ ترک اعتیاد شهرستان گناباد مراجعه کرده بودند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین ترتیب از بین کسانی که داوطلب بودند (41 نفر) و معیارهای ورود به پژوهش را داشتند (36 نفر) به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. معیارهای ورود به پژوهش عبارت بود از داشتن فرزند پسر معتاد به مواد مخدر و کسب نمره پایین (براساس نمره برش) در پرسشنامه سلامت عمومی. روان درمانی انگیزشی به مدت 8 جلسه (هر هفته یک جلسه به مدت 90 دقیقه) روی گروه آزمایش اجرا شد، در حالیکه گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی بود که اعضای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، آن را تکمیل کردند. نتایج بدست آمده از تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد، روان درمانی انگیزشی به طور معناداری منجر به بهبود اضطراب و افسردگی گروه نمونه شده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راهگشای مشاوران و درمانگران در کمک به خانواده های دارای عضو معتاد باشد.

روان درمانی انگیزشی، افسردگی، اضطراب