بررسی اثرات تغذیه فسفر و آهن بر عملکرد و برخی از اجزای عملکرد در کنجد

به منظور بررسی اثر تغذیه فسفر و آهن روی عملکرد و اجزای عملکرد کنجد آزمایشی در تابستان ۱۳۹۰ در مزرعه تحقیقاتی آموزشکده کشاورزی شهرکرد اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد تیمارهای مورد آزمایش سطوح مختلف فسفر و آهن تعیین گردید. فسفر در سه سطح . (شاهد)، ۱۰۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار و آهن . (شاهد) و ۲۰ کیلوگرم در هکتار مصرف گردید. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع بوته، تعداد دانه در کپسول، تعداد کپسول در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در واحد سطح، درصد روغن و عملکرد روغن در واحد سطح بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد مصرف فسفر در سطح ۱٪ بر روی همه صفات مورد آزمایش معنی دار گردید. مصرف آهن فقط بر روی وزن هزار دانه در سطح ۵٪ معنی دار شد. همچنین اثر متقابل مصرف فسفر و آهن بر روی وزن هزار دانه معنی دار نشد، ارتفاع بوته در سطح ۵% و بقیه صفات در سطح ۱٪ معنی دار گردید. بیشترین میزان عملکرد دانه در تیمار ۱۰۰ کیلو گرم مصرف فسفر با ۱۲۰۷ کیلوگرم در هکتار گزارش شد. بیشترین میزان درصد روغن در تیمار ۲۰۰ کیلوگرم مصرف فسفر با ۵۶/۷ ٪ثبت شد. به طور کلی نتیجه گیری شد که مصرف ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار مصرف فسفر افزایش قابل توجهی در عملکرد و اجزای آن دارد و مصرف بیش از این مقدار نه تنها باعث افزایش عملکرد و اجزای آن نمی شود بلکه باعث کاهش این صفات نیز می گردد. مصرف آهن نیز تغییر چشمگیری در صفات مورد مطالعه نداشت. این نتایج با اثر آنتاگونیستی فسفر پر روی آهن مطابقت دارد به این معنی که وجود فسفر در خاک مانع جذب آهن خواهد شد.

کلیدواژه ها:

کود فسفره ، کود آهن ، عملکرد ، کنجد