بررسی تست جوانه زنی گیاه چمن شور ساحلی (Aeluropus littoralis) تحت تنش شوری

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 640

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PDCONF07_012

تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399

چکیده مقاله:

موضوع: جنس Aeluropus با نام فارسی بونی از جنبه های مختلف از جمله تولید علوفه و حفاظت خاک اهمیت دارد. بیشتر گونه های این جنس شورپسند بوده که جهت ایجاد چراگاه در خاکهای شور مناسب بنظر میرسند. به منظور بررسی اثر تنش شوری بر گیاه چمن شور ساحلی با نام علمی Aeluropus littoralis آزمایشی در آزمایشگاه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد.اهداف: هدف از این پژوهش، تست جوانه زنی این گیاه و بررسی مولفه های رشد شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، وزن تر اندام هوایی و وزن تر اندام زیرزمینی در غلظت های مختلف شوری بر مبنای واحد بار بوده است.روش: تنش شوری در چهار سطح 0، -3 ، -6 و -9 بار سدیم کلرید با سه تکرار در دمای 25 درجه ساتیگراد در دستگاه ژرمیناتور بر بذور اعمال گردید.دستاورد: نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات رشد حاکی از آن بود که درصد و سرعت جوانه زنی اختلاف معنیداری در سطح 0/01 (P≤0.01) و وزن تر اندام هوایی اختلاف معنیداری در سطح (P≤0.05) 0/05 از خود نشان دادند. همچنین داده های حاصل از مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد درصد و سرعت جوانه زنی در سطح شاهد و -3 بار و نیز در سطح -6 و -9 بار باهم تفاوت معنا داری نداشته اند و نیز طول ریشه چه و طول ساقه چه در هیچ یک از سطوح تفاوت معنا داری را نشان ندادهاند.نتایج حاصل از تجزیه ماتریس همبستگی میان صفات اندازه گیری شده نیز نشان داد بالاترین همبستگی میان درصد جوانه زنی با وزن تر اندام هوایی بود.

نویسندگان

زهرا زمانی

دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت مرتع، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران

رضا تمرتاش

دانشیار گروه مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران

مهدی قاجارسپانلو

استاد گروه مرتعداری،دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران

زینب جعفریان جلودار

دانشیار گروه خاک، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران