بررسی عددی کاهش خطر ناشی از گسیختگی گسلش سطحی در پی های سطحی با استفاده از دیوار EPS

مشاهده ی خرابی ساختمان های مهندسی و تلفات جانی ناشی از گسیختگی گسلش باعث ایجاد انگیزه در مهندسان برای در نظرگیری راه حل هایی برای کاهش آسیب وارده بر سازه ها شد.در مواقعی که اجتناب از ساخت و ساز در مجاورت گسل فعال امکان پذیر نیست اقدامات کاهش خطر باید در نظر گرفته شود . آنالیز المان محدود صحت سنجی شده از طریق نتایج آزمایش تست سانتریفیوژ در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است. با در نظرگیری زوایای مختلف گسل موقعیت بحرانی فونداسیون که در آن بیشترین دوران را دارد مشخص شده است. سپس تاثیر حفر دیوار پر شده با صفحات پلی استرنی (EPS ) در عمق مناسب نزدیک فونداسیون برای برخورد با گسیختگی ناشی از گسلش بررسی شده است.نتایج نشان دادند که دیوار مذکور با توجه به شکل پذیری بالا و مقاومت برشی پایین نسبت به خاک توانسته مسیر گسیختگی ناشی از گسلش را منحرف کرده و آسیب وارده به فونداسیون را به حداقل برساند. بنابراین پی سطحی دوران و جابجایی کمی را تجربه کرده است. تاثیر دیوار EPS به موقعیت دقیق فونداسیون نسبت به نمود سطحی گسل s/b ، بزرگی جابجایی نسبی گسل h/H و البته زاویه گسل بستگی دارد .  

کلیدواژه ها:

Fault Rapture ، FEM ، shallow foundation ، EPS wall ، گسیختگی گسلش ، آنالیز المان محدود ، موقعیت بحرانی فونداسیون ، نمود سطحی گسل