اثر پاکلوبوترازول و براسینواستروئید بر بیان ژن 1- دئوکسی گزیلولوز 5- فسفات ردوکتاز ایزومراز و ارتباط آن با بیوسنتز مونوترپن کارواکرول و تیمول در گیاه آویشن دنایی (Thymus daenenesis Celak) تحت تنش خشکی
محل انتشار: مجله فیزیولوژی محیطی گیاهی، دوره: 11، شماره: 43
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 409
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ECOP-11-43_007
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1399
چکیده مقاله:
آویشن دنایی یک گیاه دارویی بومی ایران است که متعلق به نعنائیان (Labiatae) می‌باشد. این گیاه به‌طور گسترده در طب گیاهی و صنایع غذایی استفاده می‌شود و حاوی متابولیت‌های ثانویه (کارواکول و تیمول) می‌باشد. تنش خشکی، رشد و متابولیسم این گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق اثر سطوح مختف تنش خشکی شامل شاهد (100 درصد ظرفیت مزرعه‌ای)، تنش ملایم (50 درصد ظرفیت مزرعه‌ای) و تنش شدید خشکی (25درصد ظرفیت مزرعه‌ای) به همراه 5/0 و 1 میکرو مول بر لیتر پاکلوبوترازول و نیز کاربرد غلظت‌های 5/2 و 5 میکرومول بر لیتر 28-هموبراسینواسترولید به صورت محلول در اتانول بر میزان کارواکرول و تیمول و اسانس آویشن دنایی در شرایط گلدانی و در محیط باز مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین بیان ژن 1- دئوکسی گزیلولوز 5- فسفات ردوکتاز در سطوح مختلف آبیاری با روش quantitative RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان بیان ژن 1- دئوکسی گزیلولوز 5- فسفات ردوکتاز ایزومراز در آبیاری کامل در بالاترین مقدار بوده و با ایجاد تنش خشکی تا سطح 25 درصد ظرفیت مزرعه ای از میزان بیان این ژن به صورت معنی داری کاسته شد .با رسیدن میزان خشکی به سطح 50 درصد ظرفیت مزرعه ای میزان بیان ژن افزایش یافت. از سوی دیگرمیزان کارواکررول در شرایط تنش شدید خشکی نسبت به حالت شاهد کاهش یافت و با اضافه شدن غلظت 28-هموبراسینواسترولید از سطح 5/2 به 5 µmol/l افزایش معنی دار در مقدار آن مشاهده شد. به علاوه در تنش خشکی شدید میزان تیمول در حضور حلال 28-هموبراسینواسترولید (اتانول) در مقایسه با حالت شاهد افزایش معنادار داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم محمدی فارسانی
گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران شرق، ایران
عبدالله قاسمی پیربلوطی
مرکز پژوهشهای گیاهان دارویی و دام پزشکی سنتی، واحدشهر کرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
غلامرضا بخشی خانیکی
گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران
حسن ممتاز
گروه میکروبیولوژی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :