محمود اسدی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد واحد تنکابن، تنکابن، ایران
سمیه روحانی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد واحد تنکابن، تنکابن، ایران
جواد فتاحی مقدم - پژوهشکده مرکبات و میوههای نیمهگرمسیری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رامسر، ایران
بابک باباخانی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد واحد تنکابن، تنکابن، ایران
پروانه راهداری - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد واحد تنکابن، تنکابن، ایران

زمان مناسب برداشت نقش مهمی در حفظ کیفیت میوه در شرایط انبارداری دارد. برداشت زودهنگام یا با تاخیر می­تواند منجر به طعم ناخوشایند، عدم نگه داری در انبار و شکل ظاهری نامتناسب شود. به این منظور آزمایشی با هدف بررسی زمان برداشت و دوره انبارداری بر شاخص­های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 زمان برداشت (بر اساس شاخص مواد جامد محلول) 5، 5/6، 8 و 5/9 درجه بریکس و 4 دوره انبارداری صفر، 30، 60 و 90 روز در نظر گرفته شد. بر مبنای تیمارهای آزمایشی صفاتی نظیر آب میوه، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، نسبت TSS/TA، محتوای نشاسته و پروتئین، رنگدانه­های میوه، ترکیبات فنلی، فعالیت آنتی­اکسیدانی، ویتامین ث، محتوای قند کل و قندهای احیاشونده در میوه اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که در تمامی تیمارهای برداشت، افزایش دوره انبارداری موجب افزایش معنی­دار TSS، TA، محتوای پروتئین، فنل کل، ویتامین ث، محتوای قند کل، قند احیاشونده و ظرفیت آنتی­اکسیدان شد. با افزایش شاخص برداشت و دوره انبارداری محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها افزایش معنی­داری داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که دوره­های 60 و 90 روز انبارداری نقش مهمی در افزایش شاخص­های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی میوه کیوی (به‌جز صفاتی نظیر آب میوه، محتوای نشاسته، نسبت TSS/TA و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز) در تمامی زمان­های برداشت دارد.

دوره انبارداری, زمان برداشت, ظرفیت آنتی‌اکسیدان, کلروفیل, کیوی