آب، کشاورزی و امنیت غذایی

اگر چه براساس هرم مازلو و سلسله مراتب نیازها و اهداف بشری، نیاز به امنیت برای هر فرد انسانی در طبقه دوم هرم بعد از نیاز به بقاء (آب، غذا و پوشاک) قرار گرفته است، اما به نظر میرسد در جهان کنونی که وجود انسان به عنوان موجودی منفرد غیرقابل تصور است، نیاز به امنیت همچون نیاز به بقاء باید به طبقه اول هرم انتقال یابد و بدون آن اصولاً جامعه ای شکل نخواهد گرفت. در مجموعه اصطلاحاتی که پس از کلمه امنیت آمده و آن را به صورت تخصصی شکل میدهند، هم ردیف شدن غذا با امنیت موجب پدید آمدن اصطلاحی تحت عنوان امنیت غذایی شده است که بدون وجودآن پایداری هر جامعه ای از بین رفته و فروپاشی اتفاق خواهد افتاد. بدین لحاظ در دیدگاه کلان اداره جوامع توجه به برقراری امنیت غذایی امری حیاتی و لازم دانسته می شود. برای پایداری امنیت غذایی لزوم داشتن کشاورزی فعال به عنوان تولید کننده منابع غذایی امری اساسی بوده و برای داشتن کشاورزی وجود منابع آبی الزامی است. در کشور ایران به واسطه پارهای از بی تدبیری ها منابع آبی کشور به صورت کاملا محسوسی صدمه دیده، اکثر حوضه های آبریز سه دوره توسعه ای را پشت سر گذاشته و در پایان دوره حیاتی قرار گرفته و براین مبنا می توان ادعا نمود که بحران آب یکی از جدیترین مسائل پیش روی جامعه بوده که نیاز به اقداماتی فوری و اصولی دارد. از آن جا که پایداری جامعه در گرو تأمین امنیت غذایی بوده و برای تأمین امنیت غذایی نیاز به وجود کشاورزی فعال و برای تداوم کشاورزی نیاز به وجود کافی منابع آبی است؛ این ادعا که این زنجیره به هم مرتبط کاملاً بی بدیل بوده و جایگزینی برای آن نمیتوان متصور شد، ادعایی گزاف نخواهد بود

کلیدواژه ها:

جامعه انسانی ، امنیت ، توسعه و پایداری