اثر کم آبیاری تنظیم شده و خشکی بخشی ریشه بر بهره وری آب، عملکرد و اجزای عملکرد برنج

به منظور ارزیابی بهره وری آب، عملکرد و اجزای عملکرد برنج هاشمی تحت رژیم های مختلف آبیاری در کشت فارو و مقایسه آن با روش غرقاب، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در موسسه تحقیقات برنج کشور در مازندران طی دو سال زراعی 1394 و 1395 انجام گردید . تیمارها شامل دو روش کم آبیاری تنظیم شده و خشکی بخشی ریشه، با سه سطح تنش خشکی (آبیاری در ارقام 10 ، 30 و 60 تانسیومتر) در کشت جویو پشته و آبیاری کرتی با مدیریت غرقاب دائم در زمین گلخراب به روش سنتی به عنوان تیمار شاهد و در سه تکرار انتخاب گردید. در هر تیمار میزان عملکرد، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، طول خوشه، تعداد دانه پر، وزن هزار دانه، آب مصرفی و میزان بهره وری آب بر اساس میزان شلتو ک تولید شده بر حجم آب مصرف شده اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد دانه پر، وزن هزار دانه، آب مصرف ی و میزان بهره وری در تیمارهای مختلف اختلاف معنی دار از لحاظ آماری داشته است. طبقنتایج این آزمایش، اگرچه بیشترین عملکرد در تیمار غرقاب دائم آبیاری بدست آمد، اما استفاده از روش خشکی بخشی ریشه موجب کاهش مصرف آب و افزایش بهره وری شد، به طوری که استفاده از روش خشکی بخشی ریشه در عدد 10 تانسیومتر موجب 32 درصد صرفه جویی در مصرف آب نسبت به تیمار شاهد شده و بیشترین میزان بهره وری آب در تیمار خشکی بخشی ریشه در عدد 30 تانسیومتر به دست آمد که مقدار آن 0/724 کیلوگم بر مترمکعب محاسبه گردید. همچنین براساس نتایج، اعمال خشکی بخشی ریشه در مقایسه با کم آبیاری تنظیم شده با تنش مشابه ضمن اینکه مصرفآب کمتری دارد، عملکرد و بهره وری آب بالاتری را نشان می دهد

کلیدواژه ها:

آبیاری تناوبی ، بهره وری آب ، خشکی بخشی ریشه ، کشت جوی و پشته