سینا آرمان - کارشناس ارشد سازه - دانشگاه آزاد اسلامی مشهد،
احسان یمینی - دکتری سازه - دانشگاه فردوسی مشهد،

گسیخته گی پیش رونده به عنوان یک مسأله مهم سازه ای، پس از خرابی بخش عظیمی از ساختمان رونان پوینت در لندن در سال ۱۹۶۸، توجه محققین را به خود جلب کرد. در واقع خرابی پیش رونده زمانی رخ می دهد که آسیب موضعی و خرابی در یک عضو سازه ای منجر به گسیخته گی های زنجیروار در اعضای سازه ای مجاور و یا حتی کل سازه گردد. اما به دلیل این که احتمال وقوع این گونه حوادث کم است، در اکثر آیین نامه های موجود ساختمانی، طراحی سازه برای بارهای متعارفی است که ممکن است در طول عمر سازه برآن وارد شوند و معمولا حوادث غیرطبیعی که می توانند سبب خرابی های پیش رونده شوند را در نظر نمی گیرند. اما وقوع حوادثی که منجر به بروز خسارات اقتصادی سنگین و از دست رفتن جان انسانها گردیده است؛ نشان داد که بررسی ساز و کار خرابی پیشرونده به منظور یافتن راه حلی برای افزایش مقاومت سازه ها در برابر این پدیده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش، ظرفیت مقاوم قابهای خمشی فولادی در مقابل خرابی پیشرونده با استفاده از ورق های فولادی سوراخدار بررسی است و عملکرد سازه های سه و شش طبقه، در برابر گسیخته گی پیش رونده، با تغییر ضخامت ورق های فولادی مورد ارزیابی قرار گرفته است. به این منظور، تحلیل سازه ها با حذف اختیاری یک ستون و آنالیز استاتیکی غیرخطی بارافزون قائم انجام شده است. نتایج تجزیه و تحلیل نشان میدهد که با افزایش ضخامت ورق های فولادی سوراخدار در قاب های خمشی، پتانسیل خرابی پیشرونده در سازه های مدل کاهش می یابد.

خرابی پیش رونده، مسیر بار جایگزین، تغییر ضخامت ورق، ورق فولادی سوراخدار، تحلیل بارافزون قائم