واکاوی مبانی فقهی دیه در همزمانی نقصان تکلم و قطع بخشی از زبان (نقدی بر مواد 611 و 613 قانون مجازات اسلامی)

  • سال انتشار: 1399
  • محل انتشار: فصلنامه فقه، دوره: 27، شماره: 102
  • کد COI اختصاصی: JR_JFI-27-102_001
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 346
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

امین سلیمان کلوانق

دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران.

سیدمحمدجواد وزیری فرد

دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران.

محمد نوذری فردوسیه

استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران.

چکیده

تکلّم‌‌، یکی از منافع زبان است. در برخی موارد، جنایت بر جرمِ زبان‌‌، با نقصان در تکلّم همراه می‌شود. قانونگذار از طرفی در مادهٔ 611 و 613 قانون مدنی، مبنا در تعیین میزان دیه در همزمانی نقصان تکلّم و قطع زبان را‌‌ - به پیروی از قول مشهور‌‌ - حروف غیر قابل ادا نسبت به کل حروف دانسته ‌‌‌است و در مادهٔ اخیر‌‌، سخن از تعدّد جانی به میان آورده ‌‌‌است. از طرفی هم در مادهٔ 545 و 546 قانون مدنی در مسئلهٔ جنایت بر منفعت و محل آن‌‌، دیهٔ بیشتر را ملاک قرار داده ‌‌‌است. فقها در این زمینه اختلاف دارند و افزون بر نظریهٔ مشهور‌‌، شمار اندکی از فقها، مجموع دو دیهٔ تکلّم و زبان را ثابت می‌‌‌دانند و گروهی هم قائل به ثبوت بیشترین مقدار دیه از تکلّم و زبان هستند. همچنین‌‌، برخی این احتمال را داده‌‌‌اند که ملاک در تعیین دیه‌‌، مقدار مقطوع باشد. کلام مشهور فقها و سایرین‌‌، در این زمینه مطلق است و در فتاوا تفکیکی میان حالتی که جانیْ واحد یا متعدد باشد‌‌، صورت نگرفته است. جُستار حاضر‌‌، با ارزیابی فتاوا و مستندات آنها به این نوآوری دست یافته که روایات محل بحث از ضعف سندی و یا قصور دلالی در همزمانی نقصان تکلّم و قطع زبان برخوردارند و اجماعی که ادعا شده‌‌، با موانع کبروی و صغروی مواجه است. از این‌رو‌‌، در نهایت‌‌، جهت تعیین میزان دیه در همزمانی جنایتِ موجب نقصان تکلّم و قطع بخشی از زبان‌‌، نظر به ثبوت بیشترین مقدار (از دیهٔ تکلّم و زبان) از باب عمل به ادلهٔ دیه هر یک از زوال تکلّم و قطع زبان‌‌، مورد پذیرش واقع شد و ملاک در حروف‌‌، کل حروف زبانی که مجنی‌‌‌علیه به آن تکلّم می‌‌‌کند‌‌، دانسته شد.

کلیدواژه ها

منفعت گویایی, قطع زبان, دیه زبان, ماده 613 قانون مجازات اسلامی

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.