سینا بشیر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه سمنان
سیف الله سعدالدین - استاد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه سمنان
سید هادی رستمیان - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه دامغان

تبخیر به عنوان یکی از عوامل بسیار مهم و حیاتی در کاهش منابع آبی همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. با توجه به شرایط اقتصادی، می توان گفت که کاهش تبخیر یکی از بهترین روش ها برای حفظ منابع آبی و مدیریت و کنترل آن می باشد. در این مطالعه جهت بررسی میزان کاهش تبخیر از نانوسیال سیلیکا-روغن زیتون در سه کسر حجمی 0.0005، 0.01، 0.02 درصد در دو سیال پایه آب و مخلوط آب 5% و اتیلن گلیکول 5% استفاده شده است. آزمایش در شرایط جابجایی اجباری با استفاده از دستگاه تونل باد و در سرعت های 4 و 8 متر بر ثانیه انجام شده است. همچنین یک بشر که در آن آب خالص وجود دارد، به عنوان نمونه شاهد، در تمامی مراحل آزمایش حضورداشته است. مدت زمان انجام هر آزمایش 5 ساعت می باشد. نتایج نشان داد استفاده از نانو سیال سیلیکا- روغن زیتون در کسر حجمی 0.02 درصد حجمی در سرعت باد 4 متر بر ثانیه، در سه دمای 28، 32، 40 درجه سانتی گراد به ترتیب به میزان 39، 36، 33 درصد منجر به کاهش تبخیر شده است. همچنین میزان کاهش تبخیر در سرعت باد 8 متر بر ثانیه در سه دمای ذکر شده به ترتیب برابر با 28، 26 و 23 درصد بدست آمده است.

تبخیر سطحی، نانوسیال، نانوذرات سیلیکا، سیال ضد تبخیر، جابجایی اجباری