میترا سمیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت امور شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
علی اکبر رضایی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
سیدجمال الدین دریاباری - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال

این پژوهش با هدف بررسی نقش برنامه ریزی استراتژیک بر پایداری شهری انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کـاربردی؛بر حسب نوع داده، کمی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیـه کارکنان شهرداری منطقه چهار شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و محاسبه حجم نمونـه در معـادلات ساختاری تعداد 315 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. در این پژوهش برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه اسـتاندارد ناصـر عـالی (1396) و پرسشنامه برگرفته از تحقیق اکباتان و همکاران ( (1395 استفاده شد. به منظور تعیـین روایـی پرسشـنامه از روایـی ظـاهری، محتوایی و سازه (AVE≥0.5) استفاده شد که نتایج بیانگر روا بودن ابزار اندازه گیری بود. همچنین به منظور سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که مقادیر این دو ضریب بـرای همـه سـازه هـای پـژوهش بـالای 0/7 بـه دسـت آمـد کـه نشان دهنده پایا بودن ابزار اندازه گیری بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها نیـز از روشهـای آمـار توصـیفی (میـانگین، انحـراف معیـار،چولگی، کشیدگی، درصد، فراوانی، جدول و نمودار) و استنباطی (مدلسازی معادلات ساختاری) با اسـتفاده از نـرمافـزار Smart-Pls استفاده شد. یافته ها نشان داد که برنامه ریزی استراتژیک (0/883) تأثیر معناداری بر پایداری شهری دارد.

برنامه ریزی استراتژیک، پایداری شهری