بررسی اثر 12 هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن FOXO1 بافت چربی زیرپوستی و مقاومت انسولین در رت‌‌های دیابتی نوع 2

مقدمه تحقیقات به نقش احتمالی FOXO1 در پاتوژنز دیابت نوع 2 بواسطه این ادعا که کنترل گلیسیمیک و متابولیسم چربی را متاثر می‌‌کند اشاره نموده‌‌اند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی، انسولین سرم، مقاومت انسولین و گلوکز خون در رت‌‌های دیابتی نوع 2 می‌‌باشد. مواد و روش‌‌ها در پژوهش بنیادی- تجربی حاضر، 14 سر رت نر ویستار 10 هفته‌‌ای با وزن 20±220 گرم به شیوه تصادفی انتخاب شدند. رت‌‌های دیابتی شده به 2 گروه تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات 12 هفته به صورت 5 جلسه 30 دقیقه‌‌ای در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل با تکرارهای یک دقیقه‌‌ای و استراحت فعال 2 دقیقه‌‌ای انجام شد. گروه دیابتی تمرین نکرده در هیچ برنامه تمرینی شرکت داده نشدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت‌‌ها بیهوش و کشتار شدند. از آزمون t-test برای تحلیل آماری استفاده شد. یافته‌‌ها 12 هفته تمرین تناوبی باعث کاهش معنی‌‌دار بیان نسبی FOXO1 در مقایسه با گروه کنترل شد (0/033=P). هر چند از نظر مقاومت به انسولین در بین دو گروه تفاوت معنی‌‌داری وجود نداشت (0/921=P)، اما مقدار گلوکز و انسولین کاهش معنی‌‌داری در اثر 12 هفته تمرین تناوبی داشتند (0/001=P). نتیجه‌‌گیری 12 هفته تمرین تناوبی شدید علیرغم عدم تغییر در مقاومت انسولین در رت‌‌های دیابتی نوع 2، به کاهش سطوح گلوکز خون، منجر می‌‌شود. این بهبود را می‌‌توان به نوعی به مسیرهای سیگنالینگ وابسته به تغییر در بیان FOXO1 مستقل از مقاومت انسولین نسبت داد.

کلیدواژه ها:

FOXO1 ، Type 2 Diabetes ، Insulin Resistance ، Rats ، FOXO1 ، دیابت نوع 2 ، مقاومت به انسولین ، موش صحرایی