تحلیل نقش سرمایه اجتماعی بر مشارکت پذیری در طرح های ساماندهی بافت های فرسوده با رویکرد بازآفرینی شهری منطقه 10 تهران

رویکرد بازآفرینی شهری در واقع پاسخی به عدم توجه به جنبه های ساماندهی های اجتماعی و به طور ویژه مشارکت شهرونداندر طرح بافت فرسوده و تأکید صرف بر جنبه های اقتصادی و کالبدی که باعث شکست این طرح ها بوده مطرح شده است. طبقمطالعات عامل سرمایه اجتماعی به عنوان یک مولفه موثر در میزان مشارکت شهروندان در طرح های بهسازی نوسازی مطرح استو این مولفه را به یک مولفه دارای اهمیت در رویکرد بازآفرینی تبدیل کرده ا ست. هدف مقاله حاضر تحلیل نقش پذیری در طرحسرمایه اجتماعی در مشارکت های ساماندهی بافت فرسوده با رویکرد بازآفرینی شهری می باشد. روش مورد استفاده در این مقالهتوصیفی– پیمایشی است و جامعه آماری شامل ساکنین منطقه 10 شهر تهران بوده به منظور آزمون فرضیه ها از روش همبستگیپیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می های سرمایه دهد که بین شاخص اجتماعی ومشارکت پذیری رابطه معنادار و مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مشارکت پذیری ، بازآفرینی ، بافت فرسوده ، ساماندهی بافت ، منطقه 10 شهرتهران