رابطه اقامتگاه های بوم گردی در اقتصاد پایدار روستایی (مطالعه موردی : شهرستان طرقبه شاندیز)

یکی از موضوعاتی که برخی کشورها در دو دهه اخیر برای گردشگری به آن توجه کرده اند، توجه به هویت و حفظ ساختارهایبومی در حوزه گردشگری بوده که توسعه بومگردی هم در همین راستا بوده است. اکوتوریسم (بوم گردی) می تواند فرصت های بسیاریرا برای کسب و کارهای کوچک خانوادگی ایجاد می کند که بیشتر آنها، روابط مستقیم و متقابل میزبان و مهمان را در خانه و املاکخانواده گردشگرپذیر امکان پذیر می سازد. این حضور و مشارکت از سوی خانواده، برای تجربه و رضایت گردشگر و همچنین برایتوسعه پایدار مقصد و جامعه محلی، امری بسیار حیاتی است.هدف از این پژوهش رابطه اقامتگاه های بوم گردی در اقتصاد پایدار روستایی (مطالعه موردی : شهرستان طرقبه شاندیز) می باشد.روش این تحقیق همبستگی است. با توجه به نوع اطلاعات لازم در انجام این تحقیق از دو روش بررسی کتابخانه ای و بررسی میدانیاستفاده شده است. با توجه به اینکه جامعه آماری حدودی 25600 نفر می باشد، نمونه مورد مطالعه نیز 197 (حدود 200 نفر) میباشد. همچنین در تحقیق حاضر با استفاده از نرم افزار Spss از دو نوع آمار توصیفی و استنباطی برای تحلیل داده ها استفاده شدهاست. در این پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی، اعم از جداول توزیع فراوانی، درصدها و رسم نمودارها به بررسیمتغیرهای جمعیت شناختی تحقیق و در سطح استنباطی متناسب با سطح سنجش داده ها و مفروضه های اساسی آزمون های آماریپارامتریک پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. از این پژوهش اینگونه نتیجه می شود اقامتگاه های بوم گردی بر اقتصاد پایدارروستایی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد اقامتگاه های بومگردی می توانند علاوه بر ایجاد درآمد برایروستاییان و جلوگیری از مهاجرت آنان به احیاء سنن قدیمی و همچنین حفظ و نگهداری آثار باستانی و حفاظت از طبیعت کمکشایانی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اقامتگاه های بوم گردی ، اقتصاد روستایی ، طرقبه و شاندیز