مروری بر مطالعات عددی وآزمایشگاهی انجام شده در انواع میراگرهای تسلیمی

زلزله یکی از مهمترین پدیده های طبیعی است که انسان همواره سعی در مهار اثرات نامطلوب آن داشته است .در قرن گذشته، توسعه شهرها و سرمایه گذاری بسیار زیاد در آنها و در نتیجه خسارات جانی و مالی فراوان در اثر وقوع زلزله و از طرفی پیشرفت روزافزون علم و فناوری که امکان شناخت دقیق تر عوامل ایجاد زلزله و نحوه کنترل آن را فراهم می آورد، انسان را بر آن داشته تا با ساخت سازه های مناسب و مقاوم در برابر زلزله، هر چه بیشتر از خسارات جانی و مالی آن بکاهد. تاکنون راه های متفاوتی برای رویارویی با اثرات مخرب زلزله توسط مهندسان پیشنهاد شده است و بسیاری از این راه ها نیز در ساخت سازه ها به کار برده شده است .از نمونه این روشها میتوان به افزایش ظرفیت اعضای سازه به منظور تحمل بارهای وارده از زلزله نام برد .بسیاری از راه کارهایی که تا کنون این زمینه مورد استفاده قرار گرفته است در واقع بر پایه افزایش ظرفیت باربری المانهای سازهای استوار میباشد، حال آن که با افزایش ظرفیت اعضاء، وزن سازه نیز افزایش یافته و با این افزایش وزن، نیروی ناشی از زلزله بر سازه بیشتر خواهد شد. این روند افزایش ظرفیت باید تا آن جا ادامه یابد که اثر افزایش ظرفیت بیش از اثر وزن در تولید نیروی ناشی از زلزله شود . علاوه بر افزایش وزن سازه، این افزایش ظرفیت میتواند منجر به طرح فونداسیون های بسیار سنگین و پر هزینه گردد که قاعدتا0 امری مطلوب نخواهد بود. یکی دیگر از راه های رویایی با زمین لرزه که در چند دهه اخیر بیشتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است، کنترل پاسخ سازه در برابر نیروی زلزله میباشد .در این رویکرد، هدف اصلی مهندسین طراح سازه این است که یا به گونه ای انرژی وارده از طرف زمین به سازه را محدود نماید یا این انرژی را به گونه هایی در سازه مستهلک نماید و یا فرکانس سازه را طوری تغییر دهند که با فرکانس حرکت زمین اختلاف زیادی داشته و به این ترتیب پاسخ سازه را کاهش داد. یکی از این روشهای استفاده از میراگرهای تسلیمی میباشد که دراین پژوهش به مرور مطالعات انجام شده قبلی دراین خصوص میپردازیم.