بررسی و خوانش رفتارشناختیِ سرزندگی و اجتماع پذیری در فضاهای عمومی شهری

از آنجاییکه سرزندگی مفهومی میانرشتهای و پیچیده است، تعاریف متعددی از آن ارائه شده است. کیفیت سرزندگی در باب معماری و شهرسازی مفهومی است که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از ارائه ی این تعریف، ایجاد معیاری برای سنجش میزان سرزندگی در فضاهای عمومی شهری و تأثیری است که بر اجتماعپذیری در آن دارد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی با ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای واستنادی است. یافته های تحقیق نشان میدهد که بهطور کلی هیچ کیفیت مطلوب شهری و ازجمله ایجاد سرزندگی در فضاهای عمومی شهری نمیتواند محصول یک پیشامد یا اتفاق باشد و سرزندگی یک فضا برگرفته از زنجیرهای از مجموعه فعالیتها، رفتارهای شهروندی، اقدامات منطقی، هماهنگ و برنامه محور میباشد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، فضاهای شهری ، رفتارشناسی ، اجتماع پذیری و تعامل پذیری.