اهمیت و اثرات سلامتی بخش پپتیدهای زیست فعال در پزشکی و تولید غذاهای فراسودمند

استفاده از آنزیم جهت هیدرولیز منابع پروتئینی از روش های جدید در بیوتکنولوژی غذایی به حساب می آید. یک ترکیب پروتئینی هیدرولیز شده مخلوطی از پپتیدها و اسیدهای آمینه ای می باشد که از انجام عمل هیدرولیز توسط آنزیم، اسید یا قلیا و یا تخمیر حاصل شده است. پپتیدهای زیست فعال نیز تکه های شکسته شده ای از پروتئین هستند که در توالی اصلی پروتئینی خود به صورت غیرفعال بوده و پس از رها شدن از زنجیره پروتئینی فعالیت های بیولوژیکی مشخصی را از خود نشان می دهند. این پپتیدها اغلب از 2 تا 20 اسید آمینه تشکیل شده اند و جرم مولکولی آنها کمتر از 6000 دالتون می باشد. ساختار و توالی اسیدهای آمینه تشکیل دهنده بر خصوصیات این ترکیبات زیست فعال تأثیر می گذارد و بر این اساس این پپتیدها نقش های بیولوژیکی مهمی را به صورت درون زیستی و برون زیستی ایفا می کنند که از آن جمله می توان به فعالیت های ضد اکسیداسیون، ضد میکروبی، ضد سرطان، ضد فشار خون، ضد دیابت، افزایش دهنده ی سیستم های ایمنی، گوارشی و عصبی بدن اشاره کرد. به طور کلی تولید پروتئین هیدرولیز شده چندین هدف را دنبال می کند که از عمده ترین این ها، استفاده ی بهینه از بخش پروتئینی مواد غذایی، افزاش جذب و هضم این ترکیبات از طریق کاهش اندازه ی آنها و افزایش ارزش غذایی و خواص زیستی آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

پروتئین ، پپتید ، زیست فعال ، هیدرولیز