زهره پوراعتدال - مربی، پژوهشگاه استاندارد

براساس تعریف WHO/FAO، پروبیوتیک ها میکروارگانیسم هایی هستند هک اگر به میزان کافی در دسترس میزبان قرار گیرند باعث ایجاد خواص سلامت بخش می شوند. علی رغم این تعریف امروزه تعاریف جدیدی به واژه شناسی پروبیوتیک ها اضافه شده، مانند پارابیوتیک ها (سلول های مرده/ غیرفعال پروبیوتیک ها) ویست بیوتیک ها (متابولیت های سودمند پروبیوتیک ها) زیرا یافته ها نشان داده است که سلول های مرده جداشده نیز می توانند اثرات بهداشتی قابل توجهی بر انسان بگذارند. موضوع ایمنی در ابتدا با سلول های زنده باکتری شروع شد و در مراحل بعدی استفاده از اجزاء سلول و متابولیت های مشتق شده از گونه های پروبیوتیک مورد توجه قرار گرفت. پارابیوتیک ویست بیوتیک تولید شده از لاکتوباسیل ها شامل گستره وسیعی از مولکول ها شامل پپتیدوگلیگان هاف پروتئین های سطحی، پلی ساکاریدهای دیواره سلول، پروتئین های ترشحی، باکتریوسین ها و اسیدهای آلی می باشد. مخلوطز ای فراورده های متابولیک ترشح شده از پروبیوتیک ها مانند آنزیم ها، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه، ویتامین ها مواد زیستی فعال در سطح، اسیدهای آمینه، پپتیدها، و غیره می باشد که اثر مثبت بر میزبان، مانند اثرات تعدیل سیستم ایمنی، ضد تومور، ضد میکروبی و محافظت از مانع ایجاد می کند. پروبیوتیک ها با تعدیل فلور میکروبی مزایای زیادی برای سلامتی دارند. به هرحال محدودیت های فنی عملکردی مانند کنترل زنده مانی، مانع کاربرد کامل بالقوه آنان در غذا و دارو شده است. بنابراین تمرکز از باکتری های زنده با پارابیوتیک ها و/ یا پروبیوتیک های مشتق شده از زیست مولکول ها به اصطلاح چست بیوتیک سوق داده شده است. در حال حاضر پست بیوتیک ها و پارابیوتیک ها در غذای مورد مصرف انسان وخوراک دام و صنایع دارویی افزایش یافته و چندین محصول پارابیوتیک ویست بیوتیک جدا شده از لاکتوباسیل ها به طور تجاری برای جلوگیری یا درمان بیماری ها در دسترس اند. معهذا شواهد بیشتری برای اعتباردهی به مزایای آنها مورد نیاز است.