امکان‌سنجی استفاده از تفاله ریشه شیرین‌بیان (.Glycyrrhiza glabra L) به‌عنوان بستر رشد و تأثیر آن بر ویژگیهای رشد و جذب عناصر غذایی در کشت بدون خاک توت‌فرنگی
محل انتشار: فصلنامه روابط خاک و گیاه، دوره: 11، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 372
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_STGC-11-1_006
تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1399
چکیده مقاله:
تفاله ریشه شیرین‌بیان یک پسماند آلی است که می‌تواند به‌عنوان بستر رشد در کشت بدون خاک مورد استفاده قرار گیرد. پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تکرار برای ارزیابی کارایی تفاله ریشه شیرین‌بیان به‌عنوان یک بستر رشد برای گیاه توت‌فرنگی رقم سِلِوا به‌مدت سه ماه در شرایط گلخانه انجام شد. در این آزمایش، چهار نسبت (حجم:حجم) بستر پرلیت:تفاله ریشه شیرین‌بیان (25:75، 50:50، 75:25 و 100:0 درصد) با بستر کوکوپیت:پرلیت (50:50) (شاهد) مقایسه شد. ویژگیهایهای رشد گیاه و جمعیت قارچی بستر رشد به‌طور معنی‌داری تحت تأثیر نوع بستر رشد قرار گرفت. مقادیر عملکرد میوه و شاخص سبزینگی (SPAD) در بستر مخلوط کوکوپیت-پرلیت (50:50) افزایش یافت؛ اما با بسترهای حاوی 25 و 50 درصد تفاله اختلاف معنی‌داری نداشتند. چگالی ظاهری، گنجایش نگهداری آب و جمعیت قارچی در بسترهای حاوی 75 و 100 درصد تفاله در مقایسه با سایر بسترهای رشد بیشتر بود. همچنین، گیاهانی که روی بسترهای حاوی 75 و 100 درصد تفاله رشد کرده بودند، کمترین عملکرد و شاخص سبزینگی را نسبت به دیگر تیمارها داشتند. تفاله ریشه شیرین‌بیان در مقایسه با کوکوپیت-پرلیت دارای غلظت بیشتری از عناصر منگنز، مس، فسفر، آهن و روی بود؛ اما غلظت پتاسیم و سدیم آن در مقایسه با کوکوپیت-پرلیت کمتر بود. با افزایش نسبت تفاله در مخلوط بستر، غلظت آهن و منگنز در برگ‌ها افزایش یافته و غلظت فسفر و روی کاهش یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا صفیزاده
Dept. of Plant Prod., College of Agric. and Nat. Resour. of Darab, Shiraz Univ., Darab, Iran.
حمیدرضا بوستانی
Dept. of Range and Watershed Manage., College of Agric. and Nat. Resour. of Darab, Shiraz Univ., Darb, Iran.
عباس میر سلیمانی
Dept. of Plant Prod., College of Agric. and Nat. Resour. of Darab, Shiraz Univ., Darab, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :