فهیمه مشکینی - Master of Counseling, Islamic Azad University, Quchan Branch, Quchan, Iran

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر خودتنظیمی و استرس تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان متوسطه اول منطقه 16 شهر تهران و نمونه‌گیری با روش تصادفی ساده 60 نفر انتخاب شدند. برنامه اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله به مدت 8 جلسه دو ساعته در طی دو ماه برای گروه آزمایش انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از آزمون پرسشنامه خود نظم دهی تحصیلی کانـل وریـان (1987) و پرسشنامه استرس تحصیلی(برمن و همکاران ، 2009) استفاده شده است. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون لون، کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بین خود نظم دهی تحصیلی و استرس تحصیلی قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد. وجود تفاوت معناداری در زیر مقیاس‌های خود نظم دهی تحصیلی (خود نظم دهی بیرونی، خود نظم دهی درونی، خود نظم دهی شناختی و انگیزه درونی) است. (p<0.001). و در زیر مقیاس‌های استرس تحصیلی (ابهام در تکلیف، گران باری درسی، سبک‌باری درسی، ناسازگاری برنامه‌ی آموزشی، نحوه ارزشیابی تحصیلی) تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.001) و می­توان نتیجه‌گیری  کرد که برنامه مداخله‌ای آموزش مهارت حل مسئله می­تواند بر افزایش خود تنظیمی تحصیلی و کاهش استرس تحصیلی دانش آموزان مؤثر باشد.

Problem Solving Skills, Self-Regulation, Academic Stress., مهارت حل مسئله, خودتنظیمی, استرس تحصیلی