مقایسه آسایش روان‌شناختی و کیفیت زندگی در زنان مطلقه و عادی دارای فرزند

آمارهای رسمی ازدواج و طلاق کشور نشان میدهد که ازدواج هر ساله نسبت به سال قبل کاهش و درصد طلاق افزایش یافته است. این پژوهش با هدف تعیین تفاوت آسایش روانشناختی و کیفیت زندگی در زنان مطلقه و عادی دارای فرزند انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع علی-مقایسه ‏ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه دارای فرزند تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر تهران- منطقه شرق در سال 1399 بود، که از بین آن‏ها با روش نمونه­گیری در دسترس تعداد 50 نفر و از بین زنان متأهل (عادی) دارای فرزند ساکن در منطقه شرق تهران به روش نمونه­گیری تصادفی ساده تعداد 50 نفر انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست اطلاعات دموگرافیک (فرم محقق ساخته)، پرسشنامه آسایش روانشناختی (ریف، 1980) و پرسشنامه کیفیت زندگی-فرم کوتاه (سازمان بهداشت جهانی، 1996) بود. تحلیل داده‏ها با روش‏ های آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس با SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که زنان مطلقه در مقایسه با زنان عادی کیفیت زندگی، سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی پایین‏تری داشته‏ اند (05/0>P). هم­چنین، نتایج نشان داد که زنان مطلقه نسبت به زنان عادی از استقلال، تسلط محیطی، رشد شخصی، رابطه مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی و آسایش روانشناختی پایین‏تری برخوردار بوده‏اند (05/0>P). با توجه به نتایج این مطالعه لازم است مسئولین بهداشت روان در جامعه نسبت به بهبود کیفیت زندگی و افزایش آسایش روانشناختی زنان مطلقه برنامههایی را طراحی و اجرا نمایند.

کلیدواژه ها:

Psychological comfort ، quality of life ، divorced and normal women ، آسایش روانشناختی ، کیفیت زندگی ، زنان مطلقه و عادی