محمد علیمرادی - واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
سعید علی احمدی - واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
داریوش فروغی - دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

هدف پژوهش بررسی تأثیر سطح خوش بینی و ریسک پذیری تصمیم گیرندگان بر تصمیم های فروش سرمایه گذاری با تاکید بر حسابداری ارزش منصفانه است. الزام بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی و اختیارهای ناشی از سطح سوم ارزش منصفانه، بررسی رفتار تصمیم گیرندگان در خصوص تأثیر سطح خوش بینی و ریسک پذیری آنها را بر تصمیم های فروش سرمایه گذاری مبتنی بر ارزش منصفانه ضروری می نماید. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی، از لحاظ ماهیت تحلیلی از نوع شبه تجربی و از لحاظ روش گردآوری داده ها، پیمایشی است. قلمرو زمانی پژوهش سال 1397، جامعه آماری تصمیم گیرندگان، کلیه تحلیل گران مالی فعال در بازار سرمایه و نمونه آماری 268 تحلیل گر مالی است. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه مبتنی بر سناریو استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که سطح خوش بینی و ریسک پذیری تصمیم گیرندگان بر تصمیم های فروش سرمایه گذاری آنها تاثیر ندارد. سطح محافظه کاری اعمال شده در ارزیابی ارزش منصفانه بر تصمیم های فروش سرمایه گذاری تأثیر دارد ولی سطح نوسان ارزش منصفانه بر تصمیم های یاد شده تأثیر ندارد. علاوه بر این، سطح خوش بینی و ریسک پذیری تصمیم گیرندگان، بر رابطه بین سطح محافظه کاری و سطح نوسان ارزش منصفانه سرمایه گذاری با تصمیم های فروش سرمایه گذاری تأثیر ندارد.  

fair value accounting, investment decisions, decision makers' optimism, decision makers riskseeking., حسابداری ارزش منصفانه, تصمیم های فروش سرمایه گذاری, خوش بینی تصمیم گیرندگان, ریسک پذیری تصمیم گیرندگان.