بررسی ویژگیهای کالبدی- محیطی و سیاستهای تأمین مسکن موقت در ایران از منظر التیام و انطباق با پیامدهای ضربه روانی سانحه
محل انتشار: فصلنامه مسکن و محیط روستا، دوره: 38، شماره: 167
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 256
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHRE-38-167_010
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
چکیده مقاله:
بهدنبال سوانح، بخش زیادی از جامعه دچار تروما (ضربه روانی) میشوند. در شرایط پساسانحه، احتمال نابودی ساختارهای فردی-اجتماعی بازمانده و پیچیدهتر شدن مشکلات بهواسطه رویکرد، سیاستها و مداخلات مرتبط با تأمین مسکن موقت، زیاد است. تحقیق حاضر بر مبنای تحلیل و رتبهبندی ویژگیهای مورد انتظار از مسکن و سرپناه موقت، در چارچوب رویکرد علمی مراقبت آگاهانه از ضربه روانی سانحه و با رویکرد کاهش استرسهای محیطی، بهعنوان نقطه شروعی برای بازتوانی روحی- روانی، در ایران انجام شده است. ماهیت پژوهش پسرویدادی و از روشهای تحقیق تحلیل محتوا، دلفی و تحلیل سلسلهمراتبی گروهی استفاده شده است. بهدلیل فقدان غنای نظری از شاخصهای مؤثر بر التیام و تطبیقپذیری روانی در مسکن موقت در ایران، در کنار مطالعات پیشینهای، مصاحبه عمیق با متخصصین و صاحبنظران این زمینه انجام و کدهای و زیرکدهای مرتبط استخراج شدند. سپس بهمنظور تدوین چارچوب نظری، در دور دوم دلفی از بین شاخصهای استخراج شده، معیارهای مؤثر انتخاب و ساختار سلسلهمراتبی تحقیق شامل پنج معیار (بهبوددهندگی، قابلیت محیطی، کنترل، انسجام و محرکها) و 26 زیرمعیار و دو گزینه رایج مسکن موقت در ایران (تدریجی و پیشساخته) شکل گرفت. در دور سوم، تحلیل سلسلهمراتبی گروهی با مشارکت متخصصین با سؤالاتی بهشکل مقایسه زوجی با طیف پنجتایی انجام شد. براساس یافتههای تحقیق بهترتیب نقش معیارهای بهبوددهندگی، حذف محرکها، قابلیت محیطی، کنترل و انسجام در کاهش استرسهای محیطی مژثر میباشد. مهمترین زیرمعیارهای مؤثر بر التیام و تطبیقپذیری روانی بازماندگان در مسکن موقت نیز امنیت، ابعاد و ویژگیهای کالبدی، حذف فاکتورهای خطر، قابلیت کنترل حریم در فضاها، انعطافپذیری فضا و طرح، ثبات و پایداری مسکن، محرکهای کالبدی- محیطی، فاصله مناسب بین مساکن موقت، قابلیت مداخله در مسکن، کنترل بر فضا و سازماندهی فضایی به شکل پیشبینیپذیر میباشند. براین اساس سیاست تأمین مسکن تدریجی در مرحله اسکان موقت، در چارچوب رویکرد علمی مورد نظر، بهدلیل ویژگیهای ایمنی کالبدی- احساسی، انتخاب و کنترل، و تقویت همکاری و مشارکت، بر اطمینان مجدد، توانمندسازی، انسجام روانی و در نتیجه کاهش ضربه روانی بازماندگان، مؤثرتر از مسکن پیشساخته ارزیابی شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اسماعیل ضرغامی
Professor, architecture and urban planning faculty, Shahid Rajaee Teacher Training University, Lavizan, Tehran, Iran.
علی شرقی
Assistant professor, architecture and urban planning faculty, Shahid Rajaee Teacher Training University, Lavizan, Tehran, Iran
سعیده اسدی
PhD candidate, architecture and urban planning faculty, Shahid Rajaee Teacher Training University, Lavizan, Tehran, Iran. saeedehasadi۱۳۶۳@gmail.com
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :