بررسی وضعیت اقتصادی و اجتماعی زنان سالمند ایرانی بر اساس آمارهای رسمی و الزامات سیاستی مبتنی بر پیش بینی های آینده‌نگرانه جمعیتی

مقدمه: به دلیل بالاتر بودن امید زندگی زنان نسبت به مردان، تعداد زنان سالمند به نسبت قابل توجهی بیشتر از تعداد مردان سالمند است که این مسئله تحت عنوان زنانه شدن سالمندی شناخته می‎شود. هدف مطالعه حاضر شناخت وضعیت اقتصادی و اجتماعی زنان سالمند ایرانی و الزمات سیاستی با توجه به آمارهای رسمی و سناریوهای آینده‌نگرانه جمعیت است. مواد و روش کار: در این مطالعه به منظور شناخت وضعیت اجتماعی و اقتصادی زنان سالمند در کشور ایران، از پردازش داده‌های سرشماری 1395 و سایر آمارهای رسمی استفاده شده است. همچنین با توجه به پیش بینی های آینده‌نگارانه جمعیتی وضعیت زنان سالمند ایرانی در چشم‌انداز 1430 مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته ها: بر اساس پردازش آمارهای رسمی می‌توان گفت زنان سالمند کشور حدود 9/5 درصد از کل جمعیت زنان کشور را شامل می‎شوند (که انتظار می‌رود بر اساس پیش‌بینی پیش بینی محتمل آینده‌نگرانه جمعیت این درصد به حدود 32/7 درصد در افق چشم‌انداز 1430 افزایش یابد). 99/72 درصد از زنان سالمند در خانوارهای معمولی زندگی کرده و 44 درصد آنها باسواد بوده‎اند که 50 درصد از آنها سوادشان در سطح ابتدایی است. میزان مشارکت اقتصادی زنان سالمند 6 درصد و نرخ بیکاری آنان 1/8 درصد است. 43/3 درصد از ایشان همسران خود را از دست داده‎اند و 24 درصد از زنان سالمند به تنهایی زندگی می‎کنند. همچنین 39/7 درصد از زنان سالمند سرپرست خانوارهایی بودند که در آن زندگی می کردند. نتیجه گیری: آمار بالا و روبه افزون زنان سالمند خود سرپرست از مهمترین یافته‎های تحقیق حاضر است که لزوم سیاستگذاری‌های اجتماعی و فرهنگی و منابع در اختیار آنها بیش از هر زمانی با توجه به تحولات پیشرو احساس می‌شود.

کلیدواژه ها:

Economic and social status ، Women ، Ageing ، Census ، Iran ، وضعیت اقتصادی و اجتماعی ، زنان ، سالمند ، سرشماری ، ایران